ဓမၼဒႆန

• အေတြးအေခၚပညာရွိတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ဟာ သူမ်ားမွားတာကို သင္ခန္းစာယူတတ္၏။

အေတြးအေခၚပညာနည္းတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ကက်ေတာ႔ ကိုယ္တိုင္မွားမွ သင္ခန္းစာယူတတ္၏။

အေတြးအေခၚပညာမရွိတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ႔ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္မွားတာေတာင္ သင္ခန္းစာမယူတတ္ေပ။

• ပညာရွိထံ နည္းခံသင္မွ ပညာရ၏။

ထၾကြလံု႔လ ရွိမွ ဥစၥာရ၏။

သစၥာတည္မွ ေက်ာ္ေစာ ရ၏။

ေပးကမ္းတတ္မွ ကုသိုလ္ရ၏။

• မိဘႏွစ္ျဖာ ရွိေနပါလည္း၊ ေက်းဇူးမသိ မဆပ္ဘိက၊ တစ္သက္လံုးလံုး လူျဖစ္႐ႈံး၏။

• ပါရမီဆိုတာ ျမင္႔ျမတ္ သူေတြရဲ႕ အလုပ္လို႔ အဓိပၸာယ္ရ၏။ တနည္းအားျဖင္႔ ပါရမီ ဆိုတာ “ျမင္႔ျမတ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္း အလုပ္” လို႔ အဓိပၸာယ္ရ၏။ လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္႔ျမတ္သူ ျဖစ္ေစနုိင္တဲ႔ အလုပ္၊ ျမင္႔ျမတ္သူ အျဖစ္ ပို႔ေဆာင္ ဖန္တီးေပးနိုင္တဲ႔ အလုပ္ဟာ ပါရမီရဲ႕ အဓိပၸာယ္ပါပဲ။

• မိုက္သူသည္ မိမိလုပ္ငန္း မေအာင္ျမင္လွ်င္ တစ္ျခားသူမ်ားအေပၚ အျဖစ္ဖို႔၏။

ထို႔ထက္ လိမၼာသူသည္ မိမိကုိယ္မိမိ အျပစ္ဖို႔၏။

အလိမၼာဆံုးပုဂၢိဳလ္ကေတာ႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မဖို႔။

• မိုက္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ပဲခံရတာ။

ေကာင္းတယ္ဆိုတာလည္း ကိုယ္ပဲခံရတာ။

• စိတ္ေလးေနခဲ႔ေသာ္…. သင္႔စိတ္၏အႀကံ မီးဒဏ္သင္႔ ခံေနရရွာၿပီ။

စိတ္ေျပးေနခဲ႔ေသာ္…… သင္႔စိတ္ထဲ မီးစြဲေနေခ်ၿပီ။

စိတ္ေဆြးေနခဲ႔ေသာ္… သင္႔စိတ္တစ္စဥ္လံုး မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ထေခ်ေနေျခၿပီ။

• အလုပ္႐ႈပ္ရင္ အလုပ္ေျပာင္း ကံ ေကာင္းေအာင္။

အာရံု ရႈပ္ရင္ အာရံုေျပာင္း စ်ာန္ေကာင္းေအာင္။

စိတ္ ရႈပ္ရင္ စိတ္ေျပာင္း ဥာဏ္ေကာင္းေအာင္။

• ေသးသိမ္ညံ႔ဖ်င္းတဲ႔ အမႈကို နည္းနည္းေလးမွ မလုပ္ေလႏွင္႔။

• သင္၏ ေကာင္းမွန္ေသာ ႀကံစည္မႈ၊ ေျပာဆိုမႈ မွန္ေစျခင္း ျဖင္႔သာ အတူေနမ်ား ဂုဏ္ျမင္႔ဖြား၍ အင္အား တတ္ေစရာ၏။

• အကုသိုလ္တရားမွ အက်ိဳး ေပးေသာအခါ ေဒါသ မျဖစ္လိုက္ ပါႏွင္႔၊ ၀မ္းသာ လိုက္ပါ။ “အကုသိုလ္ အေၾကး ေက်ၿပီ” ဟူ၍ ႏွလံုးသြင္းလိုက္ပါ။

• စိတ္သည္ ဆံုးမရန္ အလြန္ခက္၏၊ အလြန္လွ်င္ျမန္၏၊ ေရာက္ခ်င္ရာသို႔ ေရာက္တတ္၏။

ထိုစိတ္ကို ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆံုးမနိုင္လွ်င္ ေကာင္း၏။

ယဥ္ေက်းေသာ စိတ္သည္ ခ်မ္းသာကိုေဆာင္နုိင္၏။

• သတိ ဆိုတာ စိတ္ရဲ႕ေနအိမ္ပါပဲ။ သတိ မရွိတဲ႔ စိတ္ဟာ စိတ္မရွိတဲ႔ လူလိုပဲ ႀကံဳရာ၊ ေျခဦးတည္႔ရာ ေလွ်ာက္ သြားေနတတ္တယ္။ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ၊ လံုျခံဳမႈ မရွိဘူး။ ဂုဏ္သိကၡာ မရွိဘူး။

• “ဥစၥာ” ထဲမွာ အနွစ္ရွာ ေတြ႔တာ “ဒါန”ပဲ။

“ခႏၵာ” ထဲမွာ အႏွစ္ရွာ ေတြ႕တာ “သီလ” ပဲ။

“၀ိဥာဥ္” ထဲမွာ အႏွစ္ရွာ ေတြ႔တာ “ဘာ၀နာ”ပဲ။

• အၾကင္ စကားျဖင္႔ မိမိကိုယ္ကို မပူပန္ေစရာ၊ သူတစ္ပါး တို႔ကိုလည္း မပူပန္ေစရာ။ စင္စစ္ ထိုစကားကို ဆိုရာ၏။ ထိုစကား သည္သာ ေကာင္းစြာဆိုအပ္ေသာ စကားမည္၏။

• ျမတ္ေသာ အက်င္႔သီလမရွိဘဲ အႏွစ္တစ္ရာ အသက္ရွင္ေနရ တာထက္ ျမတ္ေသာ အက်င္႔သီလရွိၿပီး တစ္ရက္မွ် အသက္ရွင္ေနရတာက သာ၍ျမတ္၏။

• ရန္ကိုရန္ျခင္း မတုန္႔ညွင္းရာ။ ေမတၱာျဖင္႔သာ ေအာင္ျမင္ရာ၏။

သည္းခံျခင္းထက္ လြန္ေသာတရားမရွိ၊ သည္းခံျခင္းသည္ ျမတ္ေသာအက်င္႔တရားျဖစ္၏။

• ေလာကဓံအား သည္းခံနိုင္ျခင္း (ခႏီၱတရား) သည္ အမိႏွင္႔ တူ၏။ ေလာကဓံအား လစ္လွ်ဴရႈနိုင္ျခင္း (ဥပကၡာတရား) သည္ အဖ ႏွင္႔ တူ၏။

• အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်ရန္ နည္းလမ္းေလးသြယ္….

(က) အခါအားေလ်ာ္စြာ တရားနာျခင္း၊

(ခ) အခါအားေလ်ာ္စြာ တရားေဆြးေႏြးျခင္း၊

(ဂ) အခါအားေလ်ာ္စြာ မိမိ သိရွိထားၿပီးေသာ တရား သေဘာေတြကို ေကာင္းစြာ သံုးသပ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားျခင္း။

(ဃ) အခါအားေလ်ာ္စြာ ေရွ႕ေနာက္ ဆက္စပ္ သတိကပ္၍ ခႏၡာ၏ “အျဖစ္-အပ်က္” ကို ရႈမွတ္ပြားမ်ားျခင္း။

• အရင္ေကာင္းလို႔ အခုေကာင္းသည္။ အခုေကာင္း…. ေနာင္ေကာင္းပါလိမ္႔မည္။

• လူမိုက္တစ္ေသာင္း ခ်ီးမြမ္းေရွာင္းလည္း၊ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျပစ္တင္ေၾကာက္ေလာ႔။

• အိပ္ယာမွ ခဏခဏႏိုးေနသူတို႔အတြက္ “ည” သည္ ရွည္လ်ားလွစြာ၏။

ခရီးပန္းလာေသာ သူတို႔အတြက္ “ခရီး” သည္ ရွည္လ်ားလွစြာ၏။

သူေတာ္ေကာင္းတရားကို မသိၾကေသာ သူတို႔အတြက္ “သံသရာခရီး” သည္ရွွည္လ်ားလွစြာ၏။

• ေကာင္းကင္ေျမလွ်ိဳး ေရ၀ယ္တိုး၍၊ ပုန္းလွ်ိဳးေနခို မေသလိုလည္း၊ ဤကိုယ္မုခ် မေနရဘူး။

• ေသျခင္းတရားဟာ မွည္႔ေနတဲ႔ အသီးလိုဘဲ အခ်ိန္မေရြး ေၾကြက်နုိင္တယ္။

• အားကိုးရာအစစ္ကား ဗုဒၶ၊ ဒမၼ၊ သံဃ။

မိတ္ေဆြအစစ္ကား ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယ။

ရန္သူအစစ္ကား ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ။

ေန႔စဥ္အလုပ္ကား ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ။

အၿမဲႏွလံုးသြင္းရန္ကား အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ။

အၿမဲလက္ကိုင္ထားရန္ကား ခႏီၱ၊ ေမတၱာ၊ သစၥာ။

• တကယ္႕သူေတာင္ေကာင္းဆိုတာ ရယူျခင္းထက္ ေပးဆပ္ရတာကို ႏွစ္သက္တယ္။

• တရားအားထုတ္ ကုသိုလ္လုပ္ အဟုတ္မပ်င္းႏွင္႔။