ဆရာျမသန္းစံ၏ဓမၼအျမင္

'ေခါက္ရွာငွက္ပ်ံ၊ခင္ပုပ္ပ်ံနွင့္၊ဘုတ္ပ်ံ၊ရွဴးပ်ံ၊ေလာကဓံဟု၊ထုံးစံတရား၊ဤရွစ္ပါးကား၊ပုိင္းျခား၊ လူမွာမျမဲစြာတည့္၊''..ေလာကဓံတရားနွင့္ပတ္သက္၍၊မဃေဒဝ၊အလကၤာစာပုိဒ္ကုိ၊သတိရမိသည္၊ ထုိ့ေျကာင့္ပင္၊"ေခါက္ရွာငွက္ပ်ံ၊ေလာကဓံ''ဟူေသာဆုိရုိးစကားပင္ရွိလာရ၏။ ေလာကဓံရွစ္ပါးသည္၊ေခါက္ရွာငွက္ပ်ံသကဲ့သုိ့၊နိမ့္တုံျမင့္တုံရွိလွသည္။ခ်မ္းသာဆင္းရဲ၊ ခ်ီးက်ဴးကဲ့ရဲ့၊အေခ်ြအရံမ်ား၊အေခ်ြအရံကင္းမဲ့၊လာဘ္လာဘမ်ား၊လဘ္လာဘနည္း ၊စသည္ျဖင့္ေလာကဓံရွစ္ပါးတရားကား၊လူပုဂၢိဳလ္၊ရဟန္းပုဂၢိဳလ္အသီးသီးတိုိ့ အား၊ေမြွခ်င္တိုင္းေမြွတတ္ေလ၏။တနည္းအားျဖင့္"အေမြွဓာတ္"ပင္တည္း။
ခ်မ္းသာခ်ီးက်ဴး၊အေခ်ြအရံမ်ား၊လာဘ္ရြွင္ျခင္းကုိအလုိရွိသေလာက္၊ဆင္းရဲ၊ကဲ့ရဲ့၊အေခ်ြအရံနည္း၊ လာဘ္တိတ္ျခင္းကုိ၊အလုုိမရွိသူမ်ားလွ၏။အေကာင္းေလာကဓံကုိ၊ခံစားခ်င္သေလာက္၊ အဆုိးေလာကဓံကုိ၊မ်က္ကြယ္ျပဳခ်င္သူ၊မ်ားလွသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္၊အေကာင္းအုပ္စုခံစားခြင့္ရေနခ်ိန္၌လူသည္ေလာကဓံတရားပါလားဟု၊ နွလုံးသြင္းမဆင္ျခင္တတ္။အဆုိးအုပ္စုခံစားခြင့္ရေသာအခါမွသာ၊ေလာကဓံတရားဟ၊ ုထင္တတ္သည္မွာ၊လူတုိ့၏
သဘာဝ၊သုိ့မဟုတ္၊စိတ္မေနာတုိ့၏အေလ့အထ။သတိပ႒ာန္အေလ့အက်င့္ျဖင့္၊ရုပ္နာမ္၊ သဘာဝတုိ့ကုိ၊ရွု့ျမင္မိကာဥာဏ္အဆင့္ဆင့္ ဖြံ့ျဖိဳးတုိးတက္လာျခင္း၊တုိ့သည္၊မိမိစိတ္သနၱာန္၌မေပၚေပါက္ဖူးေသးသမ်ွလူသားတုိ့သည္ ပုထုဇဥ္ဥာဏ္နယ္ပယ္အတြင္း၌ပင္ရစ္ဝဲကာ၊ေလာကဓမၼတာ၊ေလာကဓံတရားတုိ့အေပၚနွလုံးသြင္းမွန္ဖုိ့ခဲရင္း
လွပါဘိသည္။အျခားမျကည့္နွင့္သဗၺညဳတပုိင္ရွင၊္ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ျကီးသည္ပင္လ်ွင္၊ေလာကဓံ တရားမ်ားကုိပက္ပင္းျကုံခဲ့ရေသး၏။ပမာဆုိရေသာ္ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌သီတင္းသုံးရင္း၊ မင္းရာဇာတုိ့၏နဴးညံ့ဖြယ္၊ေသာဆြမ္းကုိဘုဥ္းေပးခဲ့ရေသာ္လည္း၊ေဝရဥၨာျပည္၌ သီတင္းသုံးစဥ္၊ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေသာေဘးနွင့္ျကံုေတြ့ရ၍ျမင္းကုန္သည္တုိ့လွဴဒါန္းေသာ ျမင္းစာမုေယာဆန္ျကမ္းကုိအဟာရအျဖစ္ဘုဥ္းေပးေတာ္မူရသည္။ အရဟံဂုဏ္ေတာ္အရ နတ္လူျဗဟၼာတုိ့ ဦးခုိက္ျကည္ညုိျကေသာ္လည္း၊ပုဏၰားတုိ့၏ဆဲေရးျခင္းတုိ့ကုိလည္းတစ္ဖက္မွာခံရေသးသည္။ေနာက္ထပ္ျဖစ္စဥ္ေတြ ဗုဒၵဝင္ထဲမွာမ်ားစြာရွိေနေသးသည္။ျမတ္စြာဘုရား၏လက္ဝဲေတာ္ရံတန္ခုိးဧတဒဂ္ရ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ငရဲျပည္၊နတ္ျပည္သုိ့အတားအဆီးမရွိသြားနိဳင္ခဲ့ေသာ္လည္း ခုိးသားငါးရာတုိ့အရုိက္အနွက္ခံရသျဖင့္ ခနၶာတစ္ခုလုံးမြမြေျကခဲ့ရေသာ ျဖစ္ရပ္သည္လည္း အထင္အရွားရွိခဲ့၏။
သုိ့ေသာ္ဘုရားရွင္နွင့္ရဟနၱာမေထျမတ္ျကီးတုိ့သည္ကား၊ေလာကဓံတရားကုိ ပကတိတည္ျကည္ျငိမ္သက္ေသာ စြမ္းအားရွိေသာစိတ္ထားမ်ားျဖင့္ရင္ဆုိင္သြားခဲ့ျက၏။ "ဖု႒ႆ ေလာက ဓေမၼဟိ စိတၱံ ယႆ နကမၸတိ၊အေသာကံ ဝိရဇံ ေခမံ" "ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးတုိ့နွင့္ ေတြရေသာ ရဟနၱာ အရွင္သူျမတ္တုိ့၏ စိတ္သည္ မတုန္မလွဳပ္ ၊မစုိးရိမ္၊ရမၼက္ကင္း၏" ဟူ၍၊ မဂၤလသုတ္တြင္ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာထာသကဲံသုိ့ ဘုရားရွင္သည္ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း က်င္ျကံေနထုိင္ျပသြားခဲ့၏။ ေျပာသလုိလုပ၊္လုပ္သလုိ
ေျပာခဲ့သည္သာတည္း၊အဘယ့္ေျကာင့္ထုိသုိ့နွလုံးသြင္းနွလုံးသြင္းနိဳင္သနည္း၊ ရွင္းပါသည္၊ပုထုဇဥ္နယ္ပယ္မွလြတ္ေျမာက္၍၊အရိယာနယ္ပယ္သုိ့လွမ္းနိဳင္ခဲ့ေသာေျကာင့္ပါတည္း။ တဖန္အရိယာနယ္ပယ္တြင္လည္းအျမင့္ဆုံးအဆင့္ျဖစ္သည့္၊အရတၱမဂၤဥာဏ္ရခဲ့သည့္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားထဲတြင္တစ္ပါးတည္းေသာ၊နိဳင္းယွဥ္မွဴ့မရွိနိဳင္ေသာထပ္တူထပ္မ်ွတူသူမရွိနိဳင္ေသာ အနိဳင္းမဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ခဲ့ေသာေျကာင့္ပင္....။

ေလာကဓံတရားကုိမိမိလုိခ်င္သည၊့္ပုံစံျဖင့္ျကဳံေတြ့ေနလုိသမ်ွကာလပတ္လုံးပုထုဇဥ္ဥာဏ္ ၊ပုထုဇဥၤနယ္ပယ္၌ပင္ သံသရာရွည္ျကာလ်ွက္၊ ဒုကၡပင္လယ္ေဝေနေပေတာ့မည္။ အသစ္သစ္ေသာ ေလာကဓံတရားေတြ လည္း ထပ္ကာထပ္ကာျကံဳရေပဦးမည္။ဘုရားရွင္ကုိအမွန္တကယ္ရုိေသျမတ္နိဳးသည္ ဆုိပါက၊ဘုရားရွင္နွင့္၊တပည့္သားသံဃာမ်ားကူးေျပာင္းေမြ့ေလ်ွာ္သြားရာ၊အရိယာနယ္ပယ္သုိ့တက္လွမ္းနိဳင္ေအာင္ ျကုိးစားရမည္ပင္၊ျကုိးစားမွဳ့အဆင့္ဆင့္၊အသြင္ကူးေျပာင္းတက္လွမ္းမွဳ့အဆင့္ဆင့္တုိ့သည္၊ဘယ္ေသာအခါမ်ွ မရုိးနိဳင္သည့္ "အပၸမာဒ"တရား၌္သာအေျခခံလ်ွက္ရွိေနပါသည္ဟု.........................။