ေဆးဆရာဇီဝကသည္ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္အခါ၌ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာနာမည္ၾကီး
ေဆးဆရာတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ေလသည္။သူသည္ ေဆးကုသရာ၌ က်ြမ္းက်င္လိမၼာရုံသာမက
ရတနာျမတ္သုံးပါးအားလည္း ၾကည္ညိဳကုိးကြယ္သူ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္သူ ေဆးဆရာဝန္ျဖစ္
ေလသည္။
ထိုေဆးဆရာဇီဝက ဘဝသည္ မဂဓတို္င္း ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့မွ အစျပဳ ခဲ့ရ၏။ ဘဝစတင္ရရွိလာ
ခ်ိန္မွစ၍ ပန္းခင္းေသာလမ္းကုိ စတင္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရသည္မဟုတ္ေပ၊ထုိသုိ့မဟုတ္ေသာ္လည္း
ကံေကာင္းသူတစ္ေယာက္ဟု ဆုိနိဳင္ေပသည္။ေဆးဆရာဇီဝက ဘဝစတင္ရာ ကား -
အိႏၵိယနီဳင္ငံတြင္ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္၌ထင္ရွားခဲ့ေသာတိုင္းၾကီးတစ္ဆယ့္ေျခာက
္္္္္္တိုင္းတြင္အပါအဝင္ျဖစ္ေသာမဂဓတိုင္း၏ျမိဳ့ေတာ္ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့ေတာ္ျဖစ္၏။ထုိရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့
ေတာ္ႏွင့္ ဝဇၨီတိုင္း၏ျမိဳ့ေတာ္ ေဝသာလီျမိဳ့ေတာ္တုိ့သည္ ေခတ္ျပိဳင္ေပၚထြန္းလာခဲ့ၾကသည္။
ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ရာဇျဂိဳဟ္ ျမိဳ့ေတာ္သည္ စီးပြား ဓနဥစၥာ ျပည့္စုံ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာ
သကဲ့သုိ့ လိစၦဝီမင္းသားတုိ့ စုေပါင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ေဝသာလီ ျမိဳ့ေတာ္သည္လည္း အင္အားေတာင့္
တင္းခုိင္မာေသာ နိဳင္ငံျဖစ္သည္။ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့သည္ ဂဂၤါျမစ္၏ေတာင္ဖက္ ငါးယူဇနာ ေဝးကြာေသာ
အရပ္၌တည္ရွိျပီး ေဝသာလီျမိဳ့ကား ဂဂၤါျမစ္၏ေျမာက္ဖက္အရပ္ သုံးယူဇနာကြာေဝးေသာအရပ္၌
တည္ရွိေလသည္။ေရေျမ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ဆက္စပ္ေနသည့္နိဳင္ငံ ႏွစ္ခုျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္
တစ္နိဳင္ငံႏွင့္တစ္နိဳင္ငံမွာ စိီးပြာဥစၥာ ကုန္သြယ္ေရာင္းဝယ္ေနၾကသူမ်ားလည္း အဆက္မျပတ္
ရွိေနခဲ့ၾကသည္။
တစ္ေန့ေသာအခ်ိန္တြင္ ရာဇျ၈ိဳဟ္ျမိဳ့မွ ကုန္ေရာင္းဝယ္ျပဳေသာ ကုန္သည္ၾကီးတစ္ဦးသည္
အေရာင္းအဝယ္ ကိစၥျဖင့္ ေဝသာလီျမိဳ့သို့ေရာက္သြားေလသည္။ ကုန္သည္ၾကီးသည္
အိုးအိမ္တိုက္တာ အေဆာက္အဦး မ်ားခမ္းနား ၾကီးက်ယ္ေသာ ေဝသာလီျမိဳ့ေတာ္ၾကီးကုိ
ျမင္ရလွ်င္ ရင္သပ္ရွဳ့ေမာ အံ့ၾသခဲ့ရသည္။ျမိဳ့ရဳိး၊က်ံဳး၊ေျမာင္း၊တူးေျမာင္းတံတား၊စသည္တုိ့ စနစ္
တက်၊ျမိဳ့ျပအဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္အညီ တည္ရွိပုံမွာ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့ေတာ္ႏွင့္ မထူးျခားအတူတူမွ်ပင္ျဖစ္
ေသာ္လည္းခုႏွစ္ေထာင္ ခုႏွစ္ရာခုႏွစ္ေယာက္ေသာ လိစၦဝီမင္းသားတုိ့ ေနထုိင္စံျမန္းရာ
နန္းျပသာဒ္ေဆာင္မ်ားႏွင့္၊စည္းေဝးတုိင္ပင္ရာ၊လႊတ္ေတာ္အေဆာက္အဦးမွာမူအသြင္တစ္မ်ိဴး
လည္းေတြ့ျမင္မိေလသည္၊ထုိအခ်င္းအရာကား-အျခားမဟုတ္ေပ၊အမၺပါလီအမည္ရွိေသာ ျပည့္တန္
ဆာမပင္ျဖစ္ေလသည္။အမၺပါလီသည္ ငယ္ရြယ္နဳနယ္ အလွေသြးၾကြယ္ေနသူေလးျဖစ္ရုံမက၊အဆို
အကအနဳပညာစသည္တို့ျဖင့္ အမ်ိဴးသားမ်ား စဲြလမ္းနွစ္သက္ေအာင္ ဆဲြေဆာင္နိဳင္သူလည္းျဖစ္
ေလသည္။
အမၺပါလီသည္ ျပည့္တန္ဆာမဟုဆုိေသာ္လည္း သာမန္မဟုတ္ ၊လီစၦဝီမင္သားတုိ့ကုိယ္တုိင္၊
ဥယ်ာဥ္၊ေရကန္၊ဝင္ျခံ၊တိုက္တာ၊စေသာ အေဆာင္အေရာင္ မ်ားျဖင့္ တစ္ခမ္းတစ္နားေျမွာက္စား
ေပးထားသူျဖစ္ေလသည္။လိစၦဝီမင္မ်ားနွင့္၊သူေ႒းသူၾကြယ္တို့အတြက္ သီးသန့္ထားရွိေသာ၊
ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ အလွမယ္ေလးျဖစ္သည္။သူအနဳပညာျဖင့္ တစ္ညတာ ေပ်ာ္ပါးလုိၾကလွ်င္၊
အသျပာေငြ ငါးဆယ္ေပးနိဳင္မွ ေပ်ာ္ပါးခြင္ရၾကသည္။
ရာဇျဂိဟ္ျမိဳ့သားကုန္သည္ၾကီးသည္ ေဝသာလီျမိဳ့၌ အေရာင္အဝယ္ကိစၥျပီးစီး၍ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့သို့
ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာအခါ၊ဗိမၺိသာရမင္းထံဝင္ေရာက္ခစားျပီး၊သူေတြ့ျမင္လာခဲ့ရေသာ
ေဝသာလီျမိဳ့ေတာ္၏ ၾကီးက်ယ္စည္ကားပုံမ်ားကုိ ေလွ်ာက္ထားတင္ျပေျပာဆုိျပီး ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့
ေတာ္၌လည္း၊ျပည့္တန္ဆာမတစ္ဦးထားရွိသင့္ေၾကာင္းတင္ျပေလသည္။ဗိမၺိသာရမင္ၾကီးသည္
ထုိသုိတင္ျပခ်က္ကုိလက္ခံ၍ မင္းမွု့ထမ္းတုိ့အား သင့္ေလွ်ာ္ေသာအမ်ိဴးသမီးတစ္ဦးကုိ ရွာေဖြခုိင္း
ေလသည္။ထုိအခါ သာလာဝတီ အမည္ရွိ ငယ္ရြယ္နဳပ်ိဴျပီးအဆင္းလွ၍ အရည္အခ်င္းႏွင့္ျပည့္စုံ
ေသာအမ်ိဴးသမီးကုိရၾကေလသည္။
ထုိ့ေနာက္ သာလာဝတီအမ်ိဴးသမီးအား ျပည္သူတုိ့့က အျပာေငြႏွစ္သိန္း၊မင္းၾကီးက အသျပာေငြ
တစ္သိန္း ေပါင္းသုံးသိန္းကုိေပး၍ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့၏ ျပည့္တန္ဆာမယ္အျဖစ္ ထားရွိၾကေလသည္.
သာလာဝတီ၏တစ္ညတာ ေဖ်ာ္ေျဖမွဳ့ကုိ အလုိရွိသူသည္ အသျပာေငြ တစ္ရာေပးရမည္ဟု
လည္းသတ္မွတ္ထားၾကေလသည္။
သာလာဝတီအမ်ိဴးသမီးသည္ မၾကာျမင့္မွီအခ်ိန္တြင္ပင္၊ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၏သားေတာ္တစ္ပါး
ျဖစ္ေသာ အဘယမင္းသားႏွင့္ေပ်ာ္ပါး၍ ကုိယ္ဝန္ရရွိလာခဲ့ေလသည္။ကုိယ္ဝန္ရင့္လာေသာ
အခါတြင္ သာလာဝတီသည္ အမ်ိဴးသားမ်ားႏွင့္အေတြ့မခံေတာ့ဘဲ အိမ္တြင္း၌ပင္ေနေလသည္။
ဆယ္လျပည့္ေသာအခါ တင့္တယ္ရွဳ့ခ်င္စဖြယ္ေကာင္းေသာ သားေယာကၤ်ားေလးေမြးဖြားလာခဲ့
ရာ၊သာလာဝတီအမ်ိဴးသမီးသည္ ကေလးႏွင့္ သူ၏အလုပ္သည္အဆင္မေျပျဖစ္မည္ကုိစုိးရိမ္
ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ေက်ြးအမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္အား သားေလးကုိ စြန့္ပစ္ခုိင္းေလေသာ္၊
ဗန္းငယ္တြင္ထည့္၍ လမ္းမေဘးရွိ အမိွဳက္ပုံသို့သြားေရာက္စြန္ပစ္ထားေလသည္။
ထုိေန့နံနက္ေစာေစာ အခ်ိန္တြင္ အဘယမင္းသားသည္ နန္းေတာ္ဘုရင္မင္းျမတ္အား
အခစားဝင္ရန္ထြက္လာစဥ္လမ္းေဘးအမွဳိက္ပုံအတြင္း၌၊က်ီးငွက္မ်ားဝုိင္းအုံေနသည္ကုိ
ျမင္၍မိမိ ေနာက္မွလုိက္ပါလာေသာမင္းခ်င္းေယာကၤ်ားမ်ားကုိ၊သြားေရာက္ၾကည့္ရွု့ေစရာ
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္တင္ၾကလွ်င္"အသက္ရွင္ပါေသးရဲ့လာ"ဟု
ေမးေလေသာ္ အသက္ရွင္ေနေသးေၾကာင္းသိ၍ ကေလးငယ္ကုိေကာက္ယူ၍၊အိမ္၌ေမြး
စားထားေလသည္။"အသက္ရွင္ပါေသးရဲလား"ဟု ေမးသည္ကုိအစဲြျပဳ၍ ကေလးငယ္၏
အမည္ကုိ "ဇီဝက"ဟု မွည့္ေခၚၾကေလသည္။
ဇီဝကသည္ အရြယ္သုိ့ေရာက္လာခဲ့ေသာ္ မိမိ၌ မိဘမ်ားမရွိေၾကာင္း သိရွိလာခဲ၏၊ထုိ့
ေၾကာင့္"မိဘမဲ့ျဖစ္ေသာငါသည္ အတတ္ပညာ တစ္ခုခုကုိ တတ္ေျမာက္မထားလွ်င္ အား
ကုိးအားထားျပဳစရာရွိမည္မဟုတ္ မည္သည့္ အတတ္ပညာကုိ သင္ၾကားထားရင္ သင့္ေတာ္
မည္နည္း"ဟုေတြးေတာစဥၤးစားေလရာ မိမိဝါသနာပါေသာ လူအမ်ား၏အသက္ကုိ ကယ္တင္နိဳင္
ေသာ ေဆးအတတ္ပညာကုိ သင္ၾကားရန္ စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာခ့ဲေလသည္။
ထုိသုိ့စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာသည့္ေန့မွစ၍ ဇီဝကသည္ ေဆးပညာကုိသင္ၾကားေပးနိဳင္မည့္ဆရာ
သမားေကာင္းမ်ားကုိစုံစမ္းရွာေဖြေနခဲ့ေလသည္။တစ္ေန့ေသာအခါတြင္ တကၠသိုလ္ျပည္မွေရာက္လာ
ခဲ့ေသာ ကုန္သည္မ်ားႏွင့္ေတြ၍ တက`ကသိုလ္ျပည္တြင္ ေဆးပညာကုိ အထြဋ္ထိပ္ေရာက္ေအာင္
က်ြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေသာ ဒိသာပါေမာကၡဆရာၾကီး တစ္ဦးရွိေၾကာင္းစုံစမ္းသိရွိခဲ့ေလသည္။
ထုိ့ေနာက္ ဇီဝကသည္ မိမိအားေမြးစားေသာ ဖခင္ အဘယမင္းသားကုိပင္ ပန္ၾကားျခင္းမျပဳဘဲ
ကုန္သည္မ်ားနွင့္အတူ တကၠသိုလ္ျပည္သုိ့ ေဆးပညာ သင္ယူရန္ လုိက္ပါသြားေလေတာ့သည္။
တကၠသိုလ္ျပည္သုိ့ေရာက္ေသာအခါ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာၾကီးထံသုိ့ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေဆးပညာကုိ
သင္ၾကားေပးပါရန္ေတာင္းပန္ေလေသာ္ ဆရာၾကီးသည္ အလြယ္တကူပင္ လက္ခံခဲ့ေလသည္။
ဇီဝက သည္ ထုိအခ်ိန္အခါမွစ၍ ဒိသာပါေမာကၡၾကီးအထံ၌ ေဆးပညာအတတ္ကုိ ေကာင္းစြာ
ၾကိဳးစားေလ့လာ မွတ္သားသင္ယူေလသည္။ဇီဝကသည္ ပင္ကုိယ္ ဥာဏ္ေကာင္းသူျဖစ္၍ ၾကိဳး
စားေလ့လာမွဳ့လည္းရွိေသာေၾကာင့္ ဒိသာပါေမာကၡၾကီး၏ တပည့္မ်ားတြင္ ပညာေတာ္ျပီး၊အ
ထူးခ်ြန္ဆုံးတပည့္တစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။
အျခားေသာ တပည့္တုိါသည္ မင္းညီမင္းသား၊သူေ႒းသူၾကြယ္၏ သားမ်ားျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္
အခေၾကးေငြျဖင့္ ဆရာအထံ၌ ပညာသင္ၾကားၾကေလသည္။ဇီဝက မွာ အခေၾကးေငြမေပးနိဳင္
ေသာေၾကာင့္အားလပ္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဆရာ ၏ အလုပ္ကိစၥမ်ားစြာကုိ စိတ္ပါလက္ပါ အား
ေပးကူညီလုပ္ကုိင္ေပးေလသည္။ထုိ့ေၾကာင့္ ဆရာ နွင့္ဆရာကေတာ္တုိ့က ဇီဝကအား မ်ားစြာ
ႏွစ္သက္သေဘာက်ခဲ့ေလသည္။ဆရာၾၾကီးကလည္း ဇီဝကအား ေဆးပညာကုိ အထူးဂရုတစ္စိုက္
သင္ၾကားေပးေသာေၾကာင့္ ခုႏွစ္လအတြင္း၌ပင္ ေဆးပညာကုိ က်ြမ္းက်င္စြာသင္ၾကားတတ္ေျမာက္
ေလသည္။ ထုိေနာက္ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာၾကီးက ဇီဝကကုိ-"တပည့္ ဇီဝက ၊သင္သည္ တကၠသိုလ္
ျပည္၏ အေရွ့အရပ္တစ္ယူဇနာခဲြ၌ လွည့္လည္၍ ေဆးဖက္မဝင္ေသာ အပင္ကုိသြား၍ရွာေခ်ပါ"ဟု
ေစခုိင္းေသာ္- တူယြင္းကုိယူ၍ တစ္ေနကုန္ေအာင္ ေဆးဖက္မဝင္ေသာ အပင္ကုိ
ရွာပါေသာ္လည္း ေဆးဖက္မဝင္ေသာ သစ္ပင္ဟူ၍ တစ္ပင္မွ်မေတြ့သျဖင့္၊ ဆရာၾကီးအားထ
ုိအေၾကာင္းကုိေျပာၾကားသိေစေလသည္။
ဆရာၾကီးသည္ ေနာက္တစ္ေန့တြင္လည္း ျမဳိ၏ေတာင္ဖက္အရပ္၊ျမိဳ့၏ေျမာက္ဖက္၊အေနာက္ဖက္
အရပ္မ်ားသို့လည္း ေဆးဖက္မဝင္ေသာအပင္ကုိ ရွာေဖြခုိင္းေလသည္။ေဆးဖက္မဝင္ေသာအပင္
တစ္ပင္မွ်မေတြ့ခဲ့ေၾကာင္းတင္ျပေျပာၾကားေလသည္။ထုိအခါ ဒိသာပါေမာကၡဆရာၾကီးက"တပည့္
ဇီဝက ၊ေဆးပညာကုိသင္ေကာင္းစြာသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ေလျပီ၊ဤေဆးပညာကုိ အမွီျပဳ၍ သင္
သည္ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း အမွဳ့ကုိ ျပဳေလေတာ့"ဟုေျပာဆုိ၍ ဇီဝကအား ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္သုိ့ ျပန္
ခြင္ျပဳလုိက္ေလေတာ့သည္။ဇီဝကသည္ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာၾကီးေပးလုိက္ေသာ ရိကၡာအနည္းငယ
္မွ်ျဖင့္တကၠသုိလ္ျပည္ၾကီးမွ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ရာ သာေကတျမဳ့ိသုိ့ေရာက္ရွိလာခဲ့ေလေသာ
အခါ။ပါလာေသာရိကၡာလည္းကုန္ေလသျဖင့္၊ျမို့တြင္၌လွည့္လည္၍ေဆးကုသခံလုိေသာလူနာ
မ်ားကုိစုံစမ္းရွာေဖြေလသည္။
သာေကတျမိဳ့မွ သူေ႒းကေတာ္တစ္ေယာက္တြင္၊ခုႏွစ္ ႏွစ္တုိင္ေအာင္ေခါင္းခဲေရာဂါစဲြကပ္
လွ်က္ရွိရာ ေငြေျမာက္မ်ားစြာအကုန္က်ခံ၍။ဆရာမ်ားစြာႏွင့္ကုသပါေသာ္လည္း ၊ေရာဂါသည္
မသက္သာဘဲရွိေန၏၊ဇီဝကေဆးဆရာသည္ ထုိသူေ႒းကေတာ္၏ သတင္းကုိၾကားသိရသျဖင့္ ၊၊
ထုိအိမ္သုိ့သြားျပီးတံခါးေစာင့္ႏွင့္ေမးျမန္းေဆြးေလရာ၊တံခါးေစာင့္ကသူေ႒းကေတာ္ထံသုိ့သြား၍ သူမ၏ေရာဂါေဝဒနာကုိကုသေပးလုိေသာ၊ေဆးဆရာတစ္ေယာက္ေရာက္ေနေၾကာင္းကုိေျပာၾကား
ေလသည္။ဆရာ၏အသက္အရြယ္ကိုေမးေလေသာ္အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွ်သာရွိေသးေၾကာင္း
ေျပာဆုိေလေသာ္-
"အခ်င္း-တံခါးေစာင့္၊ အလြန္ဝါရင့္ေသာ သမားေတာ္ၾကီးမ်ားပင္ ငါ၏ေရာဂါကုိ ေပ်ာက္ကင္း
ေအာင္ကုသနိဳင္စြမ္းမရွိၾက၊ဒီေဆးသမားေတာ္အငယ္ေလးဆုိရင္ ဘယ္လုိေပ်ာက္ကင္းေအာင္
ကုသနိဳင္မည္နည္း ေငြကုန္ရုံသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္"ဟုေျပာဆုိေသာသူေ႒းကေတာ္၏စကားကုိ
ေဆးဆရာ ဇီဝကအားျပန္၍ေျပာၾကားေလ၏။ ထုိအခါဇီဝကသည္"အသက္ငယ္ျခင္း၊ၾကီးျခင္းသည္
အဓိကမဟုတ္ပညာသာလွ်င္အဓိကျဖစ္ေၾကာင္း၊ေရာဂါေဝဒနာမေပ်ာက္ကင္းလွ်င္ေဆးကုခ၊
တစ္ျပား၊တစ္ခ်ပ္မွ်ပင္ယူမည္မဟုတ္ေၾကာင္းကုိ"ေျပာၾကားျပီးေဆးကုသခြင့္ေတာင္းေလေသာ္၊
သူေ႒းကေတာ္က ကုသရန္၊လက္ခံလုိက္ေလသည္။
ေဆးဆရာဇီဝကသည္ သူေ႒းကေတာ္ ၏အထံသုိ သြား၍ ေရာဂါေဝဒနာလကၡဏာ၏ အေျခအေန
ကုိ ေသခ်ာစြာ ေမးမ်ားလွ်က္ စမ္းသပ္ ၾကည့္ရွဳ့ျပီးေနာက္ တစ္လက္ဆြမ္းမ်ွ အနည္းငယ္ေသာ ေထာ
ပတ္ႏွင့္ အစြမ္းထက္ေသာေဆးမ်ားကုိ ေရာသမ၍ ေကာင္းစြာၾကိဳခ်က္ေလသည္၊ေဆးက်က္ေသာ
အခါ သူေ႒းကေတာ္အား အိပ္ယာထက္တြင္ ပက္လက္လဲေလွ်ာင္းေစလွ်က္ ထုိေစးရည္ျဖင့္ ႏွာႏွပ္
ေလသည္။ေဆးအရည္သည္ ႏ်ာေခါင္းေပါက္မွ ဝင္ျပီး ပါးစပ္မွအံထြက္ေလရာ၊သူေ႒းကေတာ္က
ထုိအံထြက္လာေသာ ေထာပတ္ျဖင့္ေရာေသာေဆးရည္မ်ားကုိ အိမ္ေဖာ္အမ်ိဴးသမီးအား ဝါဂြမ္းျဖင့္
တို့၍ ယူေစေသာ အျခင္းအရာကုိ ဆရာဇီဝက ျမင္ ေလလွ်င္ "အသူေ႒းကေတာ္သည္ အလြန္ ႏွေျမာ
တတ္ဟန္ရွိေလသည္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းေသာ္လည္း ငါ့အားေဆးဖုိး အခ ေပးမည္မဟုတ္"ဟု
သူေ႒းကေတာ္၏ ေခါင္းကုိက္(ေခါင္းခဲ)ေဝဒနာမွာ တစ္ၾကိမ္ ႏွာႏွပ္လုိက္ရုံျဖင့္ ပင္ ေပ်ာက္ကင္း
သက္သာသြားခဲ့ေလရာ သူေ႒းၾကီးႏွင့္တစ္ကြ မိသားစု အားလုံး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ၾကရေလ
သည္။ ထုိ့့ေၾကာင့္ ေဆးဆရာ ဇီဝကအား ေဆးဖုိးအျဖစ္ သူေ႒းၾကီးမွ အသျပာေငြ ေလးေထာင္၊
သူေ႒းကေတာ္ ႏွင့္ သား၊ေခ်ြးမတုိ့က အသျပာေငြေလးေထာင္စီ ေပးၾကျပီး၊စီးနင္းရန္ ျမင္းေလး
ေကာင္ကေသာ ရထားတစ္စီးႏွင့္ အလုပ္အေက်ြအမွဳ့လုပ၊္ေယာကၤ်ား၊မိန္းမ၊ ႏွစ္ေယာက္စီ
ကုိလည္းေပးလုိက္ေလသည္။
ေဆးဆရာဇီဝကသည္ ေဆးကုသ၍ရရွိေသာ အသျပာ တစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကုိယူေဆာင္
၍ အမွဳ့လုပ္မ်ားျခံရံလွ်က္ ျမင္းရထားျဖင့္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့သုိ ျပန္လာခဲ့ေလရာ၊ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့သုိ့ေရာက္
လွ်င္ ၊ေမြးစားဖခင္ အဘယမင္းသားထံသုိ့ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး"အရွင္ ဖခင္မင္းသား ၊အက်ြန္ဳပ္ထံ၌ ယခု
ပါလာေသာ၊ ေငြေၾကးပစၥည္းဥစၥာတုိ့သည္၊ ပထမဦးဆုံး ေဆးကု၍ ရရွိခဲ့ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားသာ
ျဖစ္ပါသည္၊အက်ြန္ဳပ္အား ေက်ြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေသာ ၊ေက်းဇူးအထူးကို ေပးဆပ္ေသာအားျဖင့္
အရွင္မင္းသားအား အပ္ႏွင္းပါသည္၊ လက္ခံ၍ယူေတာ္မူပါ"ဟုေျပာဆုိ၍ေလသည္။အဘယမင္း
သားသည္ ထုိပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ ၊ေဆးဆရာဇီဝက အားပင္ ျပန္လည္ေပးအပ္လုိက္ေလသည္။
တစ္ေန့ေသာ အခါတြင္လည္း၊ဗိမၺိသာမင္းၾကီးတြင္ ျမင္းသရုိက္နာစြဲကပ္ေနေသာေၾကာင္၊သူ၏
ဝတ္ဆင္ေသာ၊အဝတ္မ်ား၌၊ေသြးမ်ားေပက်ံေနသည္ကုိ ျမင္ၾက၍ ၊မိဖုရားငယ္မ်ား၊ေမာင္းမမ်ားက၊
ေျပာင္က်ီစယ္ၾကေလေသာေၾကာင့္၊စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ျဖစ္ေနရေလသည္။
ထုိအခါ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးက၊ သားေတာ္ အဘယမင္းသားကုိေခၚ၍၊ သူ၏အနာေရာဂါေဝဒနာ၊
ေပ်ာက္ကင္းေစနိဳင္ေသာ၊ေဆးဝါးေကာင္းမ်ားကုိ ရွာေဖြျပီးဆက္သ ရန္၊မိန့္ၾကားေလသည္။
အဘယမင္းသားက ေဆးဆရာ ဇီဝကကုိ၊ မင္းၾကီးအထံ၊ေစလြွတ္ျပီး ကုသေစရာ၊လက္သည္း
တစ္ဖ်ားစာခန့္ ရွိ ၊ေဆးမွဳန့္ကုိလိမ္းေပးလုိက္ရုံျဖင့္ပင္္၊အနာေရာဂါေဝဒနာ ေပ်ာက္ကင္းသက္
သာသြားခဲ့ရေလသည္။
ဗိမၺိသာရ မင္းၾကီးသည္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ရွိေသာေၾကာင့္၊ေမာင္းမငါးရာတုိ့ဝတ္ဆင္ေသာ
လက္ရတနာမ်ားကုိ ေပးေလေသာ္၊ေဆးဆရာဇီဝကသည္ လက္ခံျခင္းမျပဳပဲ၊"အရွင္မင္းၾကီး
မင္းၾကီးသည္ အက်ြန္ဳပ္၏ ဘုိးေတာ္ျဖစ္ပါသည္၊ေဆးကုသခ ေပးရန္မလုိပါ၊ေက်းဇူးကုိသာ
အစဥ္သတိရေတာ္မူ လွ်င္ေက်နပ္ပါျပီ"ဟု ေျပာဆုိ ေလွ်ာက္တင္ေလသည္။
ထုိအခါ မင္းၾကီးသည္ ေဆးဆရာ ဇီဝကအေပၚ၌ ပုိ၍ နွစ္သက္ ေက်နပ္အားရေတာ္မူသျဖင့္
နန္းတြင္း ေဆးသမားေတာ္ၾကီးအျဖစ္ျဖင့္ ခန့္အပ္ထားျပီး တစ္ႏွစ္လွ်င္ အခြန္ေငြ တစ္သိန္း
ထြက္ရွိေသာ ရြာၾကီးတစ္ရြာနွင့္ သရက္ဥယ်ာဥ္ တစ္ခုကုိ အပုိင္စားေပးခဲ့ေလသည္။
ထုိေနာက္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့၏ ေျမာက္ဖက္အရပ္ရွိ ျမိဳ့ငယ္တစ္ျမိဳ့မွ မဟာသာလ သူေ႒းၾကီး
တြင္လည္း ေခါင္ကုိက္၊ေခါင္းခဲေရာဂါေဝဒနာစဲြကပ္ျပီး ေရာဂါေဝနာ ျပင္းထန္စြာ ခံစား
နွိပ္စက္ေလေသာေၾကာင့္၊ ေဆးသမားေတာ္မ်ားစြာကုိ ပင့္ေဆာင္၍ ကုသပါေသာ္လည္း
ေရာဂါေဝဒနာမွာ မသက္သာ ခဲ့ေပ။အခ်ိဳ့သမားေတာ္မ်ားက"ဤသူေ႒းၾကီးသည္ ေရာဂါ
ေဝဒနာေၾကာင့္၊ခုႏွစ္ရက္အတြင္းေသလိမ့္မည္"ေနာက္တရာတခ်ိဳ့ကလည္း"ငါးရက္အတြင္း
ေသလိမ့္မည္"ဟု အမ်ိဴးမ်ိဴးေျပာဆုိေနၾက သည္ကုိ ၾကားေသာ သူေ႒းၾကီး၏ မိတ္ေဆြတစ္ဦး
က ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးထံသြားေရာက္၍ သမားေတာ္ၾကီး ဆရာဇီဝကကုိ ပင္ေခၚလာခဲ့ျပီး၊ေရာဂါ
ေဝဒနာကုိ စမ္းသပ္ ၾကည့္ရွုဳ့စစ္ေဆးေလေသာ္၊"သူေ႒းၾကီး၏ ေရာဂါေဝဒနာ ေပ်ာက္ကင္း
ေလ လွ်င္၊အက်ြန္ဳပ္အား ေဆးကုခ မည္မွ်ေပးနိဳင္မည္နည္း"ေမးေလ၏။ သူေ႒းၾကီးကလည္း
ေရာဂါေဝဒနာ အလြန္နာက်င္ခံခက္ ႏွိပ္စက္ ဖိစီးလွသျဖင့္ ကုသ၍ေပ်ာက္ကင္းလွ်င္"အက်ြန္ဳပ္
မွာ ရွိသမွ် ပစၥည္းမ်ားအားလုံး ေပးျပီး အက်ြန္ဳပ္ ကုိယ္တုိင္ မိသားစုႏွင့္တစ္ကြ၊ ဆရာ့ထံမွာဆရာ
၏အမွဳ့ကိစၥမ်ားကုိ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးပါမည္"ဟု ဝန္ခံေျပာၾကားေလသည္။
ထိဳအခါ ေဆးဆရာ ဇီဝကသည္ စတင္ကုသေလရာ သူေ႒းၾကီးအား "အိပ္ယာထက္၌ ညာဖက္သို့
ေစာင္း၍ ခုႏွစ္လ၊ဘယ္ဘက္သို့ ေစာင္း၍ ခုႏွစ္လ ၊ပက္လက္အေနအထားအိပ္၍ ခုလ၊တုိ့၊အိပ္နိဳင္
ပါမည္လား"ဟုေမးျမန္းေလေသာ္၊ ေရာဂါေဝဒနာေပ်ာက္ကင္းသက္သာမည္ဆုိပါက "အိပ္နိဳင္ပါ
သည္"ဆရာ ဟုေျဖၾကားေလသည္။
ထုိအခါ သမားေတာ္ဇီဝကသည္ သူေ႒းၾကီးကုိ အိပ္ယာထက္တြင္ ညာဘက္သို့ ေစာင္းလွ်က္
အေနအထား လဲေလွ်ာင္းခုိင္းျပီးလွ်င္ ၊အိပ္ေဆးတုိက္ေလသည္။သူေ႒းၾကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားလွ်င္၊
ဦးေခါင္းေရကုိဓားငယ္ျဖင့္ ခဲြစိတ္ျပီး ဦးေႏွာက္အတြင္းသုိ့ ေရာက္ေနေသာ ပင့္ကူေကာင္မွ်
အရြယ္ပမာဏရွိေသာ ပုိးေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ကုိ ထုပ္ယူ ျပသ၍၊"`ဤ မွာၾကည့္ၾကပါကုန္ေလာ့-
ဤ ပုိးနွစ္ေကာင္မွ ၾကီးေသားပုိးေကာင္က ဦးေႏွာက္ကုိ စားလုိက္လွ်င္၊ငါးရက္အတြင္းကုန္သြားပါ
လိမ့္မည္၊ငယ္ေသာပုိးေကာင္က စားလွ်င္ ခုႏွစ္ရက္ႏွင့္ ကုန္သြားလိမ့္မည္၊ဤအေၾကာင္းကုိ သိျမင္
ၾကေသာ ေဆးဆရာမ်ားက သူေ႒းၾကီးငါးရက္နွင့္ေသလိမ့္မည္၊ခုႏွစ္ရက္ႏွင့္ေသလိမ့္မည္ ဟူ၍၊
ေျပာဆုိေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္၊အလြန္ေတာ္ၾကတဲ့ ဆရားမ်ားျဖစ္ၾကပါေပတယ္"ဟု ေျပာဆုိ ျပသ
ေလသည္ကုိ ျမင္ၾကရသူတုိ့သည္ ေဆးဆရာ ဇီဝက၏ ပညာအစြမ္းကုိ အံ့ၾကခ်ီးက်ဴး၍ မဆုံးျဖစ္ၾက
ရေလသည္။
ေဆးဆရာဇီဝကသည္ သူေ႒းၾကီး၏ေရာဂါေဝဒနာကုိ ခုႏွစ္ရက္ သုံးပတ္ခန့္မွ်ျဖင့္ ေပ်ာက္ကင္း
ေအာင္ ကုသနိဳင္မည္ဟု ၾကိဳတင္၍ သိရွိထားျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ေဆးဆရာ၏စကားကုိ ေဝဒနာရွင္
သည္ ေကာင္းစြာနားေထာင္လုိက္နာေစရန္အတြက္သာ "ခုႏွစ္လ သုံးလီ မွ်အိပ္နိဳင္ပါမည္နည္း "
ဟု ေမးျမန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသြားေသာအခါ သူေ႒းၾကီးသည္၊ သူဝန္ခံ
ကတိျပဳခဲ့သည့္အတိုင္း၊ ရွိသမ်ွစည္းစိမ္ ဥစၥာမ်ားႏွင့္တစ္တကြ မိသားစုအားလုံးကုိ ေဆးဆရာဇီဝက
ထံ အပ္ႏွံခဲ့ေလသည္ကုိ လက္မခံပဲ၊ သူအတြက္ အသျပာေငြတစ္သိန္း၊နွင့္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး
အတြက္အသျပာေငြတစ္သိန္း မ်ွကုိသာ လက္ခံယူျပီး၊နန္းေတာ္သုိ့ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။
ထုိမွေနာက္တြင္လည္း ဗာရာဏသီျပည္မွ သူေ႒းသားတစ္ေယာက္သည္ က်ြမ္းထုိး၍ ကစားရာ
မွ အူထုံးသည့္ေရာဂါေဝဒနာ ရရွိခံစားျပီး၊မစားနိဳင္မေသာက္နိဳင္ျဖစ္၍ စားလုိက္သမွ်အစာအဟာရ
မ်ား သည္ဝမ္းတြင္းသုိ့ မေရာက္ဘဲ အျပင္သုိ့သာ အန္ထြက္လာေလသည္။ဆီး၊ဝမ္းမ်ားလည္း မသြား
နိဳင္ သျဖင့္ တစ္ေန့တစ္ျခား အေသြးအသားမ်ားခန္းေျခာက္လာျပီး ပိန္ခ်ဳံးလာခဲ့ေလသည္။သူ၏
ဖခင္သည္ ဗာရာဏသီျပည္ရွိ ထင္ရွားေသာသမားေတာ္မ်ား ပင့္ေဆာင္၍ ကုသေပးပါေသာ္လည္း
ေရာဂါေဝဒနာမွာ မသက္သာဘဲ တစ္ေန့တစ္ျခား ပုိ၍သာ ဆုိးလာခဲ့ေလသည္။ထုိ့ေၾကာင့္
သူေ႒းၾကီးသည္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးအား သမားေတာ္ ဇီဝကကုိ လြွတ္ေပးရန္ ေတာင္ပန္ေလသည္။
ေဆးဆရာ သမားေတာ္ဇီဝကသည္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၏ အမိန့္ျဖင့္ ၊ဗာရာဏသီျပည္သုိ့ေရာက္
လာျပီး သူေ႒းသား၏ ေရာဂါကုိ စမ္းသပ္ ၾကည့္ရွဳစစ္ေဆးေလသည္။ထုိ့ေနာက္ ေမ့ေဆးေပးျပီး
ဝမ္းဗိုက္ကုိ ခဲြစိတ္ကာ ထုံးေနေသာ အူကုိ ထုတ္ျပေလသည္။ထုိသုိ့ျပျပီးေနာက္ ထုံးေနေသာအူကုိ
ေျဖ၍ ဝမ္းဗိုက္အတြင္ျပန္သြင္းျပီး အေပၚမွ အေရကုိ ျပန္လည္ခ်ဳပ္ကာ လိမ္း ေဆးျဖင့္ လိမ္းေပး
ေလသည္။
သူေ႒းသားမွာ ေလးငါးရက္ျဖင့္ပင္လူေကာင္းပကတိျဖစ္လာေလသည္။ဗာရာဏသီသူေ႒း
မိသားစုသည္ သားေရာဂါေဝဒနာေပ်ာက္ကင္း၍၊ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာျဖင့္ အသျပာေငြတစ္ေသာင္း
ေျခာက္ေထာင္ကုိ ေဆးကုခကန္ေတာ့လုိက္ေလသည္။
ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္ကုိအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးႏွင့္ ၊ဥေဇၨနီျပည္ကုိအုပ္ခ်ဳပ္ေသာစ႑
ပေဇၨာတမင္းတို့သည္ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။တေန့ေသာအခါတြင္ စ႑ပေဇၨာတမင္းၾကီး
မွာ စားမဝင္ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ေရာဂါေဝဒနာ စဲြကပ္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေလေသာေၾကာင့္၊ဗိမၺိသာရမင္း
ၾကီးထံသဝဏ္လႊာေပးပုိ့၍၊သမားေတာ္ဆရာဇီဝကကုိလႊတ္၍ကုသေပးရန္ေျပာၾကားလာသည္။
ထုိအခါဆရာဇီဝကသည္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၏အမိန့္ျဖင့္၊ဥေဇၨနီျပည္သုိ့၊ေရာက္လာျပီး စ႑
ပေဇၨာတမင္းၾကီး၏ေရာဂါေဝဒနာကုိ၊စမ္းသပ္ၾကည့္ရွဳ့စစ္ေဆဟေလသည္။ေရာဂါေဝဒနာ၏
အေၾကာ္းအရင္းကုိသိရွိရေသာအခါ၊ေထာပတ္ႏွင့္ခ်က္ေသာ ေဆးတစ္မ်ိဴးကုိ တုိက္ေကွြ်းရန္
ျပင္ဆင္ေလသည္။ထုိအခါ စ႑ပေဇၨာတၾကီးက"အခ်င္း..ဇီဝက၊ငါသည္ ေထာပတ္နွင့္ မသင့္
ေတာ္ပါ၊ေထာပတ္မပါေသာ အျခားေဆးတစ္မ်ိဴးမ်ိဴးျဖင့္သာ ငါ၏ေရာဂါေဝဒနာကုိ ေပ်ာက္ကင္း
ေအာင္ကုသေပးပါ"ဟုမိန့္ၾကားသည္။ စ႑ပေဇၨာတမင္း၏ မယ္ေတာ္သည္ အိပ္ေနစဥ္အခါ၊
ကိုယ္ခႏၶာေပၚသို့တက္ေရာက္လာေသာ ကင္းျမီးေကာက္၏ အေတြ့အထိကုိ သာယာမိေလ
ေသာအခုိက္တြင္စ႑ပေဇၨာတမင္းကုိ စ၍ ကုိယ္ဝန္တည္ရလာခဲ့သည္။ကင္းျမီးေကာက္၏
အဆိပ္မွာ၊ေထာပတ္ႏွင့္မတည့္၊ဆန့္က်င္ဖက္ျဖစ္၍ စ႑ပေဇၨာတမင္းမွာေထာပတ္က
ုိ အလြန္ပင္ စက္ဆုပ္ေလေသာေၾကာင့္ ေထာပတ္ႏွင့္ေရာေသာေဆးကုိမေသာက္လုိျခင္း
ျဖစ္ေလသည္။
ဆရာဇီဝကသည္ စ႑ပေဇၨာတ၏ ေရာဂါေဝဒနာမွာ ေထာပတ္မပါဘဲ ေပ်ာက္ကင္းနိဳင္
မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာနားလည္ သိရွိေလေသာေၾကာင့္၊ေထာပတ္ကုိ အနံ့အရသာ
ေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ အဖန္အခါး စေသာ ေဆးအမ်ိဴးမ်ိဴးျဖင့္ေရာစပ္ျပီးၾကိဳခ်က္၍ မင္းၾကီးအား
ဆက္သတိုက္ေက်ြးရန္စီစဥ္ခဲ့ေလသည္။ေဆးကုိ မင္းၾကီးအားမဆက္သေသးမွီ၊သမားေတာ္
ဆရာဇီဝက က၊မင္းၾကီးအထံမွ အခြင့္အေရးတစ္ခုကုိေတာင္းဆုိအေနျဖင့္ "အရွင္မင္းၾကီး
အက်ြန္ဳပ္တုိ့သမားေတာ္မ်ားမည္သည္ကား--အသုံးလု္ိသည့္ ေဆးျမစ္၊ေဆးရြက္တို့ကုိ အခ်ိန္မေရြး
ရွာေဖြရပါသည္။သုိ့အတြက္ေၾကာင့္၊ဆင္၊ျမင္းတင္းကုပ္တို့၌၊အက်ြန္ဳပ္ အလုိရွိေသာဆင္ျမင္းတုိ့ကုိ
ယူေစဟူ၍လည္းေကာင္း၊အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတံခါးတို့မွလည္း၊အခ်ိန္မေရြး၊ဝင္၊ထြက္ေစဟုလည္း
ေကာင္း၊အမိန့္ေပးထားေတာ္မူပါ"ဟုေလွ်ာက္တင္ေလေသာ္-
စ႑ပေဇၨာတမင္းၾကီးက သမားေတာ္ဇီဝက၊ေတာင္းဆုိသည့္အတိုင္း၊ဆင္ထိန္းျမင္းထိန္းမ်ားနွင့္
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတံခါးေစာင့္တုိ့အား အမိန့္ခ်မွတ္ထားေလသည္။မင္းၾကီးတြင္လည္း ထုိအခ်ိန္၌
ထူရွားေသာ အစြမ္းသတၱိမ်ားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ေျခလွ်င္(ေျချမန္)ေတာ္ ငါးဦးရွိေနသည္းထုိေျချမန္
ေတာ္ငါးဦးတုိ့မွာ-
၁။ယူဇနာငါးဆယ္ခရီးကုိ ေန့ခ်င္းေပါက္ သြားနိဳင္သည့္ ဘဒၵဝတီ ဆင္မ။
၂။ ယူဇနာ တစ္ရာခရီးကုိ ေန့ခ်င္းေပါက္ သြားနိဳင္သည့္ နာဠာဂီရိ ဆင္ေျပာင္။
၃။ယူဇနာ တစ္ရာ ႏွစ္ဆယ္ ခရီးကုိ ေန့ခ်င္းေပါက္ သြားေရာက္နိဳင္ေသာ ေစဠကဏၰ
အမည္ရွိေသာ ျမင္း။
၄။ ယူဇနာ တစ္ရာနွစ္ဆယ္ခရီးကုိ ေန့ခ်င္းသြားေရာက္နိဳင္ေသာ မုဥၥကာသီ အမည္ရွိ
ေသာျမင္း။
၅။ယူဇနာေျခာက္ဆယ္ခရီးကုိ ေန့ခ်င္းေပါက္ ခရီးကုိသြားနိဳင္သည့္ ကာကအမည္ရွိေသာ
ေျချမန္ေတာ္တုိ့ျဖစ္ေလသည္။စ႑ပေဇၨာတမင္းၾကီး သည္ ဤသုိ့ ေျချမန္ေတာ္မ်ားကုိ
ပုိင္ဆုိင္ရျခင္းမွာ-တစ္ခုေသာအတိတ္ဘဝတြင္၊ဆြမ္းေလာင္ းလွဴလုိေသာ အိမ္ရွင္တစ္ဦး
အတြက္ ပေစၥက ဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္၏ ေနာက္သုိ့ အေျပးလုိက္၍ သပိတ္ေတာ္ကုိ ယူေဆာင္
ေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
သမားေတာ္ဆရာဇီဝကသည္ ခ်က္ထားေသာေဆးကုိ မင္းၾကီးအား ဆက္သတုိက္
ေက်ြးျပီသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ဆင္တင္ကုပ္မွဘဒၵဝတီဆင္မကုိ ယူေဆာင္စီးနင္းကာ
ဥေဇၨနီျပည္မွ အလွ်င္ျမန္ထြက္ခြာေျပးခဲ့ေလသည္။မင္းၾကီးသည္ေဆးေသာက္ျပီး
ေနာက္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာေသာ္ ေလတက္သျဖင့္ ေဆးတြင္ ေထာပတ္နံ့ကုိရ၍
ေထာပတ္ပါမွန္းသိရွိသြားခဲ့ရာ၊လြန္စြာစိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ ျပီး ေဆးသမားေတာ္ဇီဝက
ကုိ ခ်က္ခ်င္း ေခၚေဆာင္ခုိင္းေလသည္။ဆရာဇီဝကသည္ ဘဒၵဝတီဆင္မကုိ စီးျပီး ၊
ျမိဳ့ေတာ္မွထြက္ခြာသြားေၾကာင္းသိရွိေလလွ်င္၊ကာက အမည္ရွိေျချမန္ေတာ္ အား
ဆရာဇီဝက၏ေနာက္သုိ့အမွီအျမန္လုိက္၍ ေခၚခုိင္းေလသည္။
ကာက အမည္ရွိေျချမန္ေတာ္သည္ ဆရာဇီဝက၏ေနာက္သို့ အမနားတမ္း အျမန္
လုိက္သြားခဲ့ေလရာ၊ ေကာသမၺီျပည္၏ အနီးတြင္နံနက္စာစားရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ
ဆရာဇီဝကကုိ မွီေလေတာ့သည္။ ထုိအခါ ေျချမန္ေတာ္က "ဆရာဇီဝက၊ မင္းၾကီး၏
အမိန့္ူျဖင့္ ဆရာေနာက္သို့ လုိက္လာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္၊ အျမန္ျပန္ျပီး လုိက္ခဲ့ပါ"ဟု
ဆုိလွ်က္ ၊ဆရာဇီဝက၏လက္ကုိ ဆဲြ၍ေခၚေလသည္။
"အေမာင္...ကာက ခဏမွ်ေစာင့္ပါဦး ငါနံနက္စာစားပါဦးမည္ ၊သင္လည္းအေဝး
မွလာရ၍ ဆာေနမည္ စားပါေလဦး"ဟု ဆရာဇီဝက ကဖိတ္ေခၚေလလွ်င္၊ တစ္မနက္လုံး
မနားတမ္းခရီးႏွင္လာခဲ့ေလရာ ေမာပန္းဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနေသာေၾကာင့္ စားခ်င္
ေနပါေသာ္လည္း ၊မင္းၾကီးက ဇီဝက "အစာေက်ြးလွ်င္ မစားပါနွင့္"ဟု မွာၾကားလုိက္
ေသာေၾကာင့္ မစားလုိေၾကာင္း ျပန္၍ေျပာေလသည္။ ဆရာဇီဝကသည္ ထမင္းစားျပီးေသာ
အခါ လက္လည္းခြန္ အၾကားတြင္ ေဆးမွဳန့္အနည္းငယ္မွ်ထည့္ထား၍ ထုိေဆးႏွင့္အတူ၊
သွ်ိသွ်ားသီး တစ္ျခကုိစားျပီးေရေသာေလသည္။က်န္ေသာတစ္ျခမ္းကုိ ေျချမန္ေတာ္
ကာက အားေပးေလေသာ္ ကာကလည္း"ဆရာဇီဝက ကုိယ္တိုင္ပင္ ထက္ဝက္စားျပီး၍
မိမိစားလွ်င္လည္း ဘာမွ်အႏၲရာယ္မရွိတန္ရာ"ဟု စဥ္းစားလွ်က္ သွ်ိသွ်ားသီးတစ္ျခမ္းကုိ
စားျပီးေရေသာက္ေလသည္။စားေသာက္ျခင္းကိစၥမ်ားျပီးစီးျပီး ျပန္ၾကရန္ ျပင္ဆင္ၾကေသာ
အခါ ကာကမွာ ရုပ္တစ္ရက္ဗိုက္နာလာျပီး ဝမ္းအၾကိးက်ယ္ သြားေလေတာ့သည္။
ထုိအခါ "ဆရာ အက်ြႏုဳပ္အားကယ္ပါဦး" ဟုဆုိလာသျဖင့္ ဆရာဇီဝကသည္ ေဆးတုိက္ေလရာ
ခ်က္ခ်င္းပင္ ဝမ္းဗိုက္နာ ေက်ာက္ကင္းသြားေလသည္။
ထုိ့ေနာက္ ဆရာဇီဝက က "အေမာင္..ကာက..သင္တုိ့၏မင္းၾကီးသည္အလြန္ ရက္စက္
ၾကမ္းၾကဳပ္ေလသည္၊အကယ္၍ ငါျပန္လုိက္ေလလွ်င္ သူ့ကုိေထာပတ္ႏွင့္ေရာေသာေဆးကုိ
တုိက္သည့္အတြက္ နွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္လိမ့္မည္ ၊ငါျပန္မလုိက္ဝံ့ပါ၊"ဘဒၵဝတီ ဆင္မကုိ ယူ၍
သင္သာျပန္ပါ"ဟုဆုိ၍ ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး ကာက အား ျပန္လႊတ္လုိက္ေလသည္။
ရာဇျဂီဟ္သုိ့ျပန္ေရာက္ေလလွ်င္ ဆရာဇီဝကသည္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကိးအား အေၾကာင္းစုံကုိ
ေလွ်ာက္တင္ေလလွ်င္" အခ်င္း..ဇီဝက..သင္ဤသုိ့ျပန္လာခဲ့သည္မွာ အလြန္သင့္ေလွ်ာ္ပါ
ေပသည္၊အကယ္၍ ျပန္မလာလွ်င္ သင့္ကုိညွဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ေပလိမ့္မည္ဟု မိန့္ေလသည္။
စ႑ပေဇၨာတမင္းၾကီးသည္ သူ့အား ေထာပတ္နွင့္ေရာစပ္ေသာ ေဆးတုိက္ေက်ြးခဲ့သည့္
အတြက္ အခုိက္အတန့္အားျဖင့္ ဆရာဇီဝကအေပၚ စိတ္ဆုိး အမ်က္ထြက္ေခဲ့ေသာ္လည္း
ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသက္သာသြားေသာအခါတြင္၊ အမ်က္ေဒါသလည္းေျပသြားခဲ့ရ၏။
ထုိ့ေၾကာင့္ "ဆရာဇီဝကကုိ ပူေဇာ္ ကန္ေတာ့လုိပါသည္ အက်ြန္ဳပ္ထံသုိ့ ၾကြခဲ့ပါ"ဟု
တမန္ေစလႊတ္၍ ဖိတ္ေခၚပါေသာ္လည္း၊ ဆရာဇီဝက က "အရွင္.မင္းၾကီးေက်းဇူးကုိ
သာ ေအာက္ေမ့ေတာ္မူပါ အက်ြန္ဳပ္ မလာလုိေတာ့ပါ"ဟုစကားျပန္ပါး၍ ေျပာဆုိလုိက္
ေသာအခါ၊ စ႑ပေဇၨာတမင္းၾကီးသည္ အဖုိးတစ္သိန္းထုိက္ေသာ သိဝိတိုင္းျဖစ္၊ အဝတ္
တစုံကုိ၊ ဆရာဇီဝက အထံသုိ့ ပုိ့ေပးလုိက္ေလသည္။ထုိဝတ္စုံကုိလည္း။ဝတ္ရုံသုံးစြဲျခင္း
မျပဳဘဲ၊သိမ္းဆည္းထားေလသည္။
အခါတစ္ပါးတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တြင္ စျမင္းေဒါသျဖစ္မ်ားျပီး ကုိယ္လက္မအီမသာျဖစ္
ေနေတာ္မူေသာေၾကာင့္၊ဝမ္းနဳပ္ေဆးေသာက္လုိေၾကာင္း၊ရွင္အာနႏၵာအား၊မိန့္ေတာ္မူေလ၏။
ရွင္အာနႏၵာသည္၊သမားေတာ္ဇီဝကအိမ္သုိၾကြသြား၍ အေၾကာင္းကုိမိန့္ၾကားသိေစေလေသာ္
သမားေတာ္ဇီဝက က "အရွင္ဘုရား- ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ဝမ္းနဴးေစရန္၊သုံးရက္တိတိ၊
ဆီႏွင့္ေရာ၍၊ဆြမ္းဆက္ကပ္ပါ၊ေလးရက္ေျမာက္ေသာေန့တြင္ ၊တပည့္ေတာ္လာ၍ ေဆး ဆက္
ကပ္ပါမည္။"ဟုေလွ်ာက္ထားေလ၏။ရွင္အာနႏၵာသည္သမားေတာ္ဇီဝက ေလွ်ာက္တင္လုိက္
သည့္အတိုင္း၊ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား၊ဆီႏွင့္ေရာေသာဆြမ္းကုိ သုံးရက္တိတိ ဆက္ကပ္ေလ
သည္။သမားေတာ္ဇီဝကသည္" ျမတ္စြာဘုရားရွင္အားၾကမ္းတမ္းေသာေဆးျဖင့္ ဝမ္းေလွ်ာေစရန္
မသင့္၊သိမ္ေမြ့ေသာေဆးကုိသာ ဆက္ကပ္ပါအံ့"ဟုၾကံ၍ ေလးရက္ေျမာက္ေသာေန့တြင္ ေဆးျဖင့္
ထုံအပ္ေသာၾကာလက္သုံးလက္ကုိ.၊ေက်ာင္းေတာ္သုိ့ယူလာ၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အားဆက္ကပ္ျပီး
"အရွင္ျမတ္ဘုရား-ပထမၾကာလက္ကုိသုံးၾကိမ္နမ္းလွ်င္၊ၾကမ္းတမ္းေသာစျမင္းေဒါသမ်ား၊ဆယ္ၾကိမ္
သက္ပါလိမ့္မည္၊တတိယၾကာလက္ကုိသုံးၾကိမ္နမ္းလွ်င္၊နူးညံ့ေသာ စျမင္းေဒါသမ်ားဆယ္ၾကိမ္
သက္ပါလိမ့္မည္၊"ဟုေလွ်ာက္ထားေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံမွျပန္လာေသာ ဇီဝကသည္ ေက်ာင္းပရဝုဏ္၏အျပင္ဘက္သုိ့ေရာက္ေသာ
အခါ ျမတ္စြာဘုရၾးရွင္အားကပ္လွဴထားခဲ့ေသာ ၾကာသုံးလက္တြင္ တတိယၾကာလက္၌ ေဆးတစ္မ်ိဴး
ေလွ်ာ့ေနေသာေၾကာင့္၊ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ႏွစ္ဆယ့္ကုိးၾကိမ္သာ ဝမ္းသက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း
စဥ္းစားမိေသာ္လည္း "အကယ္၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္သည္ ေရခ်ိဴးလုိက္ပါလွ်င္
အၾကိမ္သုံးဆယ္အထိပင္ဝမ္းသက္ပါလိမ့္မည္"ဟူ၍ စဥ္းစာမိျပန္ေသာေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
္အထံ၊ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲအိမ္သုိ့ျပန္လာခဲ့ေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သမားေတာ္ဇီဝက၏အၾကံစည္ကုိသိေတာ္မူေလေသာေၾကာင့္ဝမ္းေလွ်ာ
သက္၍ နွစ္ဆယ့္ကုိးၾကိမ္ ေစ့ေသာအခါ ရွင္အာနႏၵာအား၊ေရေႏြးကုိစီရင္ေစျပီးလွ်င္ ေရသပၸါယ္
ခ်ိဴးလုိက္ေလရာအၾကိမ္သုံးဆယ္တိတိပင္ ဝမ္းေလွ်ာသက္သြားေလသည္။ေနာက္တစ္ေန့နံနက္
ေစာေစာတြင္သမားေတာ္ဇီဝကသည္ ယာဂုကုိစီရင္၍၊ေက်ာင္းေတာ္သို့ယူလာျပီးျမတ္စြာုရား
ရွင္အား"အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ေလွ်ာက္ထားသည့္အတိုင္း ဝမ္းသက္ေလွ်ာပါရဲ့လားဘုရား"
ဟုေလွ်ာက္ေလလွ်င္ျမတ္စြာဘုရားရွင္က၊အၾကိမ္သုံးဆယ္အထိပင္ဝမ္းေလွ်ာသက္ခဲ့ေၾကာင္း
မိန့္ၾကားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။သမားေတာ္ဇီဝကသည္ မိမိယူေဆာင္လာခဲ့ေသာ ယာဂုကုိ ျမတ္စြာ
ဘုရားရွင္အားဆက္ကပ္ျပီးေနာက္ မၾကာေသာ အခ်ိန္တြင္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ျမတ္က
လည္းေသာဏသူေ႒းသား၏ အိမ္မွ မြန္ျမတ္ေသာ ဆြမ္းတုိါကုိခံယူလာခဲ့ျပီးျမတ္စြာဘုရားရွင္
အားဆက္ကပ္ေလသည္။
ေဝဒနာ ေရာဂါ ကင္းစင္ေန၍ ၾကည္လင္ေနေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေတြ့လုိက္ရေသာ
သမားေတာ္ဇီဝကသည္ လြန္စြာၾကည္ညိဳမွဳ့မ်ား ျဖစ္ေပၚလာျပီး စ႑ပေဇၨာတမင္းမင္းၾကီးထံမွ
ရရွိထားေသာ ဝတ္စုံကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား လွဴဒါန္လုိက္ေလသည္။
" ျမတ္စြာဘုရား..ဤဝတ္စုံသည္ ဥေဇၨနီျပည့္ရွင္ စ႑ပေဇၨာမင္ထံမွရရွိခဲ့ျပီး တပည့္ေတာ္အား
ခ်ီးေျမာက္ေသာအားျဖင့္ အလွဴခံယူေတာ္မူပါ၊အရွင္ျမတ္ဘုရား၏ တပည့္သံဃာေတာ္တုိ့မွာ
လည္း ပံ့သကူသကၤန္းကုိသာေဆာင္ရသျဖင့္ ၊ဆင္းရဲပင္ပန္းၾကပါသည္၊ထုိ့ေၾကာင့္ ဒါယကာ
တုိ့လွဴဒါန္းသည့္၊အဝတ္သကၤန္းကုိ ခံယူသုံးစြဲခြင့္ျပဳေတာ္မူမွသာ လူဒါယကာမ်ားလည္း ကုသုိလ္
ပြားခြင့္ ရၾကပါလိမ့္မည္"ဟုေလွ်ာက္ထားေလသည္။ထုိသုိ့ သမားေတာ္ဇီဝကေလွ်ာက္ထား
ေတာင္းပန္ခ်က္အရ၊ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းေတာ္တုိ့အား လူဒါယကာတုိ့ လွဴဒါန္းသည့္
အဝတ္သကၤန္းကုိ အလွဴခံယူသုံးစဲြရန္၊ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ထုိသတင္းကုိၾကားရေသာ
ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့သူျမိဳ့သားတုိ့သည္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖင့္ မ်ားစြာေသာ အဝတ္သကၤန္းတုိ့ကုိ
လွဴဒါန္းၾကေလသည္။
တစ္ေန့ေသာအခါတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ရန္ ၾကံစည္ေနေသာ
ေဒဝဒတ္သည္ ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္ေျခတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ စၾကၤံၾကြေနစဥ္ ေတာင္ထိပ္ေပၚ
ေန၍ ေက်ာက္တုံးၾကီးတစ္ခုကုိ လိမ့္ခ်လုိက္ရာလမ္းခုလပ္ ၾကားတြင္ ေက်ာက္ေဆာင္
တစ္ခုႏွင့္ ခံေန၍ ထုိေက်ာက္တုံးခ်င္း ထိခုိက္ရာမွ ပဲ့ထြက္လာေသာ ေက်ာက္တုံးစ
တစ္ခုက ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေျခတစ္ထဖက္ေပၚသုိ့ က်ေရာက္လာေသာေၾကာင့္
ေျခမေတာ္ ကဲြသြားကာ ဒဏ္ရာအနည္းငယ္ရရွိသြားေလသည္။
ထုိအေၾကာငးကုိၾကားသိၾကေသာ ရဟန္းသံဃာတုိ့သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံ
စုေဝးေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကျပီး မဒၵကု စၦိအရပ္သုိ့ ပင့္ေဆာင္သြားၾကျပီး ထုိမွတစ္ဆင့္
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေတာင္ေျခရွိ ဇီဝက၏သရက္ဥယ်ာဥ္သုိ့ဆက္လက္ၾကြသြားေတာ္
မူေလသည္။သမားေတာ္ဇီဝကသည္ ထုိသရက္ဥယ်ာဥ္၌ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ေက်ာင္း
ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းထားေလသည္။ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ေျခမေတာ္တစ္ဖက္၌ ဒဏ္ရာ
ရရွိေၾကာင္းသိလွ်င္ သမားေတာ္ဇီဝကသည္ ေက်ာင္းေတာ္ုိ့ခ်က္ခ်င္းေရာက္ရွိလာျပီး အနာကုိ
ေဆးလိမ္း၍ပတ္စီးစည္းေပးေလသည္။"ဤ ေဆးပတ္တီးကုိ ညေနမွ တပည့္ေတာ္ လာေရာက
္ေျဖေပးပါမည္ ဘုရား"ဟုေလ်ွာက္ထားခဲ့ျပီး ျမိဳ့ထဲသုိ့ျပန္သြားခဲ့ေလသည္။ သမားေတာ္ဇီဝက
သည္ ညေနခ်မ္းေရာက္ေသာအခါ လူနာတစ္ဦးကုိ ၾကည့္ရွဳ့ကုသေနစဥ္ မုိးခ်ဳပ္သြားျပီး ျမိဳ့တံခါး
ပိတ္သြားေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတာ္သုိ့ မသြားနိဳင္ဘဲျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ထုိအခါ သမားေတာ္ဇီဝကသည္။
"ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ငါစည္းေပးထားခဲ့ေသာ ေဆးပတ္တီးကား ျပင္းေသာေဆးျဖစ္၍ ေဆးပတ္
တီးကုိယေန့ည မေျဖခဲ့လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ တစ္ညလုံး ျပင္းစြာ ပူေလာင္ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစား
ေနေတာ္မူေပလိမ့္မည္"ဟု ေတြးေတာစုိးရိမ္ေနမိသည္ကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္
ထုိေန့ညမွာပင္ ရွင္အာနႏၵာအား အနာမွ ေဆးပတ္တီးကုိ ေျဖခုိင္းေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
သမားေတာ္ဇီဝကသည္ ေနာက္တစ္ေန့နံနက္အိပ္ယာမွထလွ်င္ထခ်င္းပင္ ေက်ာင္းေတာ္သုိ့
ေရာက္ရွိလာျပီး"အရွင္ဘုရား-ညတုန္းက အနာမွသိပ္ပူေလာင္ေနပါသလားဘုရား"ျမတ္စြာဘုရား
ရွင္အား ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းေလရာ-ျမတ္စြာဘုရားရွင္က"ငါဘုရားမွာ ပူေလာင္မွဳ့အားလုံး ေဗာဓိ
မ႑ိဳင္၌ပင္ ေအးျငိမ္းခဲ့ေလျပီ"ဟု မိန့္ၾကားေတာ္မူ ခဲ့ျပီး......
"အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ သံသရာခရီးဆုံးသုိ့ေရာက္ျပီး ျဖစ္၏။
ကင္းေသာစုိးရိမ္မွဳ့ ရွိ၏။ ခႏၶာ အာယတန စေသာတရား အားလုံးတုိ့၌
စဲြလမ္းမွဳ့မွ လြတ္ေျမာက္ျပီးျဖစ္၏။ အေႏွာင္အဖဲြ့အားလုံးကုိ ပယ္ခြာျပီး
ျဖစ္၏။ ထုိပုဂၢိဳအား ပူေလာင္မွဳ့ မရွိေတာ့ေပ"ဟူေသာ-တရားေဒသနာေတာ္ကုိ
ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။..vi99
( အရဟႏၱဝဂ္၊၁-ဇီဝက ပဥၥဝတၳဳ ၊ + စူဠဝဂၢပါဠိ-ဇီဝကဝတၳဳ ။)
ရတနာျမတ္သုံးပါးအားလည္း ၾကည္ညိဳကုိးကြယ္သူ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္သူ ေဆးဆရာဝန္ျဖစ္
ေလသည္။
ထိုေဆးဆရာဇီဝက ဘဝသည္ မဂဓတို္င္း ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့မွ အစျပဳ ခဲ့ရ၏။ ဘဝစတင္ရရွိလာ
ခ်ိန္မွစ၍ ပန္းခင္းေသာလမ္းကုိ စတင္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရသည္မဟုတ္ေပ၊ထုိသုိ့မဟုတ္ေသာ္လည္း
ကံေကာင္းသူတစ္ေယာက္ဟု ဆုိနိဳင္ေပသည္။ေဆးဆရာဇီဝက ဘဝစတင္ရာ ကား -
အိႏၵိယနီဳင္ငံတြင္ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္၌ထင္ရွားခဲ့ေသာတိုင္းၾကီးတစ္ဆယ့္ေျခာက
္္္္္္တိုင္းတြင္အပါအဝင္ျဖစ္ေသာမဂဓတိုင္း၏ျမိဳ့ေတာ္ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့ေတာ္ျဖစ္၏။ထုိရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့
ေတာ္ႏွင့္ ဝဇၨီတိုင္း၏ျမိဳ့ေတာ္ ေဝသာလီျမိဳ့ေတာ္တုိ့သည္ ေခတ္ျပိဳင္ေပၚထြန္းလာခဲ့ၾကသည္။
ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ရာဇျဂိဳဟ္ ျမိဳ့ေတာ္သည္ စီးပြား ဓနဥစၥာ ျပည့္စုံ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာ
သကဲ့သုိ့ လိစၦဝီမင္းသားတုိ့ စုေပါင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ေဝသာလီ ျမိဳ့ေတာ္သည္လည္း အင္အားေတာင့္
တင္းခုိင္မာေသာ နိဳင္ငံျဖစ္သည္။ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့သည္ ဂဂၤါျမစ္၏ေတာင္ဖက္ ငါးယူဇနာ ေဝးကြာေသာ
အရပ္၌တည္ရွိျပီး ေဝသာလီျမိဳ့ကား ဂဂၤါျမစ္၏ေျမာက္ဖက္အရပ္ သုံးယူဇနာကြာေဝးေသာအရပ္၌
တည္ရွိေလသည္။ေရေျမ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ဆက္စပ္ေနသည့္နိဳင္ငံ ႏွစ္ခုျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္
တစ္နိဳင္ငံႏွင့္တစ္နိဳင္ငံမွာ စိီးပြာဥစၥာ ကုန္သြယ္ေရာင္းဝယ္ေနၾကသူမ်ားလည္း အဆက္မျပတ္
ရွိေနခဲ့ၾကသည္။
တစ္ေန့ေသာအခ်ိန္တြင္ ရာဇျ၈ိဳဟ္ျမိဳ့မွ ကုန္ေရာင္းဝယ္ျပဳေသာ ကုန္သည္ၾကီးတစ္ဦးသည္
အေရာင္းအဝယ္ ကိစၥျဖင့္ ေဝသာလီျမိဳ့သို့ေရာက္သြားေလသည္။ ကုန္သည္ၾကီးသည္
အိုးအိမ္တိုက္တာ အေဆာက္အဦး မ်ားခမ္းနား ၾကီးက်ယ္ေသာ ေဝသာလီျမိဳ့ေတာ္ၾကီးကုိ
ျမင္ရလွ်င္ ရင္သပ္ရွဳ့ေမာ အံ့ၾသခဲ့ရသည္။ျမိဳ့ရဳိး၊က်ံဳး၊ေျမာင္း၊တူးေျမာင္းတံတား၊စသည္တုိ့ စနစ္
တက်၊ျမိဳ့ျပအဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္အညီ တည္ရွိပုံမွာ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့ေတာ္ႏွင့္ မထူးျခားအတူတူမွ်ပင္ျဖစ္
ေသာ္လည္းခုႏွစ္ေထာင္ ခုႏွစ္ရာခုႏွစ္ေယာက္ေသာ လိစၦဝီမင္းသားတုိ့ ေနထုိင္စံျမန္းရာ
နန္းျပသာဒ္ေဆာင္မ်ားႏွင့္၊စည္းေဝးတုိင္ပင္ရာ၊လႊတ္ေတာ္အေဆာက္အဦးမွာမူအသြင္တစ္မ်ိဴး
ဆန္းက်ယ္ေနေပသည္။
ရာဇျဂိဳဟ္မွကုန္သည္ၾကီးသည္ ထုိထက္ပုိ၍စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေသာ အခ်င္းအရာတစ္ရပ္ကုိလည္းေတြ့ျမင္မိေလသည္၊ထုိအခ်င္းအရာကား-အျခားမဟုတ္ေပ၊အမၺပါလီအမည္ရွိေသာ ျပည့္တန္
ဆာမပင္ျဖစ္ေလသည္။အမၺပါလီသည္ ငယ္ရြယ္နဳနယ္ အလွေသြးၾကြယ္ေနသူေလးျဖစ္ရုံမက၊အဆို
အကအနဳပညာစသည္တို့ျဖင့္ အမ်ိဴးသားမ်ား စဲြလမ္းနွစ္သက္ေအာင္ ဆဲြေဆာင္နိဳင္သူလည္းျဖစ္
ေလသည္။
အမၺပါလီသည္ ျပည့္တန္ဆာမဟုဆုိေသာ္လည္း သာမန္မဟုတ္ ၊လီစၦဝီမင္သားတုိ့ကုိယ္တုိင္၊
ဥယ်ာဥ္၊ေရကန္၊ဝင္ျခံ၊တိုက္တာ၊စေသာ အေဆာင္အေရာင္ မ်ားျဖင့္ တစ္ခမ္းတစ္နားေျမွာက္စား
ေပးထားသူျဖစ္ေလသည္။လိစၦဝီမင္မ်ားနွင့္၊သူေ႒းသူၾကြယ္တို့အတြက္ သီးသန့္ထားရွိေသာ၊
ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ အလွမယ္ေလးျဖစ္သည္။သူအနဳပညာျဖင့္ တစ္ညတာ ေပ်ာ္ပါးလုိၾကလွ်င္၊
အသျပာေငြ ငါးဆယ္ေပးနိဳင္မွ ေပ်ာ္ပါးခြင္ရၾကသည္။
ရာဇျဂိဟ္ျမိဳ့သားကုန္သည္ၾကီးသည္ ေဝသာလီျမိဳ့၌ အေရာင္အဝယ္ကိစၥျပီးစီး၍ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့သို့
ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာအခါ၊ဗိမၺိသာရမင္းထံဝင္ေရာက္ခစားျပီး၊သူေတြ့ျမင္လာခဲ့ရေသာ
ေဝသာလီျမိဳ့ေတာ္၏ ၾကီးက်ယ္စည္ကားပုံမ်ားကုိ ေလွ်ာက္ထားတင္ျပေျပာဆုိျပီး ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့
ေတာ္၌လည္း၊ျပည့္တန္ဆာမတစ္ဦးထားရွိသင့္ေၾကာင္းတင္ျပေလသည္။ဗိမၺိသာရမင္ၾကီးသည္
ထုိသုိတင္ျပခ်က္ကုိလက္ခံ၍ မင္းမွု့ထမ္းတုိ့အား သင့္ေလွ်ာ္ေသာအမ်ိဴးသမီးတစ္ဦးကုိ ရွာေဖြခုိင္း
ေလသည္။ထုိအခါ သာလာဝတီ အမည္ရွိ ငယ္ရြယ္နဳပ်ိဴျပီးအဆင္းလွ၍ အရည္အခ်င္းႏွင့္ျပည့္စုံ
ေသာအမ်ိဴးသမီးကုိရၾကေလသည္။
ထုိ့ေနာက္ သာလာဝတီအမ်ိဴးသမီးအား ျပည္သူတုိ့့က အျပာေငြႏွစ္သိန္း၊မင္းၾကီးက အသျပာေငြ
တစ္သိန္း ေပါင္းသုံးသိန္းကုိေပး၍ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့၏ ျပည့္တန္ဆာမယ္အျဖစ္ ထားရွိၾကေလသည္.
သာလာဝတီ၏တစ္ညတာ ေဖ်ာ္ေျဖမွဳ့ကုိ အလုိရွိသူသည္ အသျပာေငြ တစ္ရာေပးရမည္ဟု
လည္းသတ္မွတ္ထားၾကေလသည္။
သာလာဝတီအမ်ိဴးသမီးသည္ မၾကာျမင့္မွီအခ်ိန္တြင္ပင္၊ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၏သားေတာ္တစ္ပါး
ျဖစ္ေသာ အဘယမင္းသားႏွင့္ေပ်ာ္ပါး၍ ကုိယ္ဝန္ရရွိလာခဲ့ေလသည္။ကုိယ္ဝန္ရင့္လာေသာ
အခါတြင္ သာလာဝတီသည္ အမ်ိဴးသားမ်ားႏွင့္အေတြ့မခံေတာ့ဘဲ အိမ္တြင္း၌ပင္ေနေလသည္။
ဆယ္လျပည့္ေသာအခါ တင့္တယ္ရွဳ့ခ်င္စဖြယ္ေကာင္းေသာ သားေယာကၤ်ားေလးေမြးဖြားလာခဲ့
ရာ၊သာလာဝတီအမ်ိဴးသမီးသည္ ကေလးႏွင့္ သူ၏အလုပ္သည္အဆင္မေျပျဖစ္မည္ကုိစုိးရိမ္
ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ေက်ြးအမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္အား သားေလးကုိ စြန့္ပစ္ခုိင္းေလေသာ္၊
ဗန္းငယ္တြင္ထည့္၍ လမ္းမေဘးရွိ အမိွဳက္ပုံသို့သြားေရာက္စြန္ပစ္ထားေလသည္။
ထုိေန့နံနက္ေစာေစာ အခ်ိန္တြင္ အဘယမင္းသားသည္ နန္းေတာ္ဘုရင္မင္းျမတ္အား
အခစားဝင္ရန္ထြက္လာစဥ္လမ္းေဘးအမွဳိက္ပုံအတြင္း၌၊က်ီးငွက္မ်ားဝုိင္းအုံေနသည္ကုိ
ျမင္၍မိမိ ေနာက္မွလုိက္ပါလာေသာမင္းခ်င္းေယာကၤ်ားမ်ားကုိ၊သြားေရာက္ၾကည့္ရွု့ေစရာ
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္တင္ၾကလွ်င္"အသက္ရွင္ပါေသးရဲ့လာ"ဟု
ေမးေလေသာ္ အသက္ရွင္ေနေသးေၾကာင္းသိ၍ ကေလးငယ္ကုိေကာက္ယူ၍၊အိမ္၌ေမြး
စားထားေလသည္။"အသက္ရွင္ပါေသးရဲလား"ဟု ေမးသည္ကုိအစဲြျပဳ၍ ကေလးငယ္၏
အမည္ကုိ "ဇီဝက"ဟု မွည့္ေခၚၾကေလသည္။
ဇီဝကသည္ အရြယ္သုိ့ေရာက္လာခဲ့ေသာ္ မိမိ၌ မိဘမ်ားမရွိေၾကာင္း သိရွိလာခဲ၏၊ထုိ့
ေၾကာင့္"မိဘမဲ့ျဖစ္ေသာငါသည္ အတတ္ပညာ တစ္ခုခုကုိ တတ္ေျမာက္မထားလွ်င္ အား
ကုိးအားထားျပဳစရာရွိမည္မဟုတ္ မည္သည့္ အတတ္ပညာကုိ သင္ၾကားထားရင္ သင့္ေတာ္
မည္နည္း"ဟုေတြးေတာစဥၤးစားေလရာ မိမိဝါသနာပါေသာ လူအမ်ား၏အသက္ကုိ ကယ္တင္နိဳင္
ေသာ ေဆးအတတ္ပညာကုိ သင္ၾကားရန္ စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာခ့ဲေလသည္။
ထုိသုိ့စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာသည့္ေန့မွစ၍ ဇီဝကသည္ ေဆးပညာကုိသင္ၾကားေပးနိဳင္မည့္ဆရာ
သမားေကာင္းမ်ားကုိစုံစမ္းရွာေဖြေနခဲ့ေလသည္။တစ္ေန့ေသာအခါတြင္ တကၠသိုလ္ျပည္မွေရာက္လာ
ခဲ့ေသာ ကုန္သည္မ်ားႏွင့္ေတြ၍ တက`ကသိုလ္ျပည္တြင္ ေဆးပညာကုိ အထြဋ္ထိပ္ေရာက္ေအာင္
က်ြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေသာ ဒိသာပါေမာကၡဆရာၾကီး တစ္ဦးရွိေၾကာင္းစုံစမ္းသိရွိခဲ့ေလသည္။
ထုိ့ေနာက္ ဇီဝကသည္ မိမိအားေမြးစားေသာ ဖခင္ အဘယမင္းသားကုိပင္ ပန္ၾကားျခင္းမျပဳဘဲ
ကုန္သည္မ်ားနွင့္အတူ တကၠသိုလ္ျပည္သုိ့ ေဆးပညာ သင္ယူရန္ လုိက္ပါသြားေလေတာ့သည္။
တကၠသိုလ္ျပည္သုိ့ေရာက္ေသာအခါ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာၾကီးထံသုိ့ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေဆးပညာကုိ
သင္ၾကားေပးပါရန္ေတာင္းပန္ေလေသာ္ ဆရာၾကီးသည္ အလြယ္တကူပင္ လက္ခံခဲ့ေလသည္။
ဇီဝက သည္ ထုိအခ်ိန္အခါမွစ၍ ဒိသာပါေမာကၡၾကီးအထံ၌ ေဆးပညာအတတ္ကုိ ေကာင္းစြာ
ၾကိဳးစားေလ့လာ မွတ္သားသင္ယူေလသည္။ဇီဝကသည္ ပင္ကုိယ္ ဥာဏ္ေကာင္းသူျဖစ္၍ ၾကိဳး
စားေလ့လာမွဳ့လည္းရွိေသာေၾကာင့္ ဒိသာပါေမာကၡၾကီး၏ တပည့္မ်ားတြင္ ပညာေတာ္ျပီး၊အ
ထူးခ်ြန္ဆုံးတပည့္တစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။
အျခားေသာ တပည့္တုိါသည္ မင္းညီမင္းသား၊သူေ႒းသူၾကြယ္၏ သားမ်ားျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္
အခေၾကးေငြျဖင့္ ဆရာအထံ၌ ပညာသင္ၾကားၾကေလသည္။ဇီဝက မွာ အခေၾကးေငြမေပးနိဳင္
ေသာေၾကာင့္အားလပ္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဆရာ ၏ အလုပ္ကိစၥမ်ားစြာကုိ စိတ္ပါလက္ပါ အား
ေပးကူညီလုပ္ကုိင္ေပးေလသည္။ထုိ့ေၾကာင့္ ဆရာ နွင့္ဆရာကေတာ္တုိ့က ဇီဝကအား မ်ားစြာ
ႏွစ္သက္သေဘာက်ခဲ့ေလသည္။ဆရာၾၾကီးကလည္း ဇီဝကအား ေဆးပညာကုိ အထူးဂရုတစ္စိုက္
သင္ၾကားေပးေသာေၾကာင့္ ခုႏွစ္လအတြင္း၌ပင္ ေဆးပညာကုိ က်ြမ္းက်င္စြာသင္ၾကားတတ္ေျမာက္
ေလသည္။ ထုိေနာက္ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာၾကီးက ဇီဝကကုိ-"တပည့္ ဇီဝက ၊သင္သည္ တကၠသိုလ္
ျပည္၏ အေရွ့အရပ္တစ္ယူဇနာခဲြ၌ လွည့္လည္၍ ေဆးဖက္မဝင္ေသာ အပင္ကုိသြား၍ရွာေခ်ပါ"ဟု
ေစခုိင္းေသာ္- တူယြင္းကုိယူ၍ တစ္ေနကုန္ေအာင္ ေဆးဖက္မဝင္ေသာ အပင္ကုိ
ရွာပါေသာ္လည္း ေဆးဖက္မဝင္ေသာ သစ္ပင္ဟူ၍ တစ္ပင္မွ်မေတြ့သျဖင့္၊ ဆရာၾကီးအားထ
ုိအေၾကာင္းကုိေျပာၾကားသိေစေလသည္။
ဆရာၾကီးသည္ ေနာက္တစ္ေန့တြင္လည္း ျမဳိ၏ေတာင္ဖက္အရပ္၊ျမိဳ့၏ေျမာက္ဖက္၊အေနာက္ဖက္
အရပ္မ်ားသို့လည္း ေဆးဖက္မဝင္ေသာအပင္ကုိ ရွာေဖြခုိင္းေလသည္။ေဆးဖက္မဝင္ေသာအပင္
တစ္ပင္မွ်မေတြ့ခဲ့ေၾကာင္းတင္ျပေျပာၾကားေလသည္။ထုိအခါ ဒိသာပါေမာကၡဆရာၾကီးက"တပည့္
ဇီဝက ၊ေဆးပညာကုိသင္ေကာင္းစြာသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ေလျပီ၊ဤေဆးပညာကုိ အမွီျပဳ၍ သင္
သည္ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း အမွဳ့ကုိ ျပဳေလေတာ့"ဟုေျပာဆုိ၍ ဇီဝကအား ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္သုိ့ ျပန္
ခြင္ျပဳလုိက္ေလေတာ့သည္။ဇီဝကသည္ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာၾကီးေပးလုိက္ေသာ ရိကၡာအနည္းငယ
္မွ်ျဖင့္တကၠသုိလ္ျပည္ၾကီးမွ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ရာ သာေကတျမဳ့ိသုိ့ေရာက္ရွိလာခဲ့ေလေသာ
အခါ။ပါလာေသာရိကၡာလည္းကုန္ေလသျဖင့္၊ျမို့တြင္၌လွည့္လည္၍ေဆးကုသခံလုိေသာလူနာ
မ်ားကုိစုံစမ္းရွာေဖြေလသည္။
သာေကတျမိဳ့မွ သူေ႒းကေတာ္တစ္ေယာက္တြင္၊ခုႏွစ္ ႏွစ္တုိင္ေအာင္ေခါင္းခဲေရာဂါစဲြကပ္
လွ်က္ရွိရာ ေငြေျမာက္မ်ားစြာအကုန္က်ခံ၍။ဆရာမ်ားစြာႏွင့္ကုသပါေသာ္လည္း ၊ေရာဂါသည္
မသက္သာဘဲရွိေန၏၊ဇီဝကေဆးဆရာသည္ ထုိသူေ႒းကေတာ္၏ သတင္းကုိၾကားသိရသျဖင့္ ၊၊
ထုိအိမ္သုိ့သြားျပီးတံခါးေစာင့္ႏွင့္ေမးျမန္းေဆြးေလရာ၊တံခါးေစာင့္ကသူေ႒းကေတာ္ထံသုိ့သြား၍ သူမ၏ေရာဂါေဝဒနာကုိကုသေပးလုိေသာ၊ေဆးဆရာတစ္ေယာက္ေရာက္ေနေၾကာင္းကုိေျပာၾကား
ေလသည္။ဆရာ၏အသက္အရြယ္ကိုေမးေလေသာ္အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွ်သာရွိေသးေၾကာင္း
ေျပာဆုိေလေသာ္-
"အခ်င္း-တံခါးေစာင့္၊ အလြန္ဝါရင့္ေသာ သမားေတာ္ၾကီးမ်ားပင္ ငါ၏ေရာဂါကုိ ေပ်ာက္ကင္း
ေအာင္ကုသနိဳင္စြမ္းမရွိၾက၊ဒီေဆးသမားေတာ္အငယ္ေလးဆုိရင္ ဘယ္လုိေပ်ာက္ကင္းေအာင္
ကုသနိဳင္မည္နည္း ေငြကုန္ရုံသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္"ဟုေျပာဆုိေသာသူေ႒းကေတာ္၏စကားကုိ
ေဆးဆရာ ဇီဝကအားျပန္၍ေျပာၾကားေလ၏။ ထုိအခါဇီဝကသည္"အသက္ငယ္ျခင္း၊ၾကီးျခင္းသည္
အဓိကမဟုတ္ပညာသာလွ်င္အဓိကျဖစ္ေၾကာင္း၊ေရာဂါေဝဒနာမေပ်ာက္ကင္းလွ်င္ေဆးကုခ၊
တစ္ျပား၊တစ္ခ်ပ္မွ်ပင္ယူမည္မဟုတ္ေၾကာင္းကုိ"ေျပာၾကားျပီးေဆးကုသခြင့္ေတာင္းေလေသာ္၊
သူေ႒းကေတာ္က ကုသရန္၊လက္ခံလုိက္ေလသည္။
ေဆးဆရာဇီဝကသည္ သူေ႒းကေတာ္ ၏အထံသုိ သြား၍ ေရာဂါေဝဒနာလကၡဏာ၏ အေျခအေန
ကုိ ေသခ်ာစြာ ေမးမ်ားလွ်က္ စမ္းသပ္ ၾကည့္ရွဳ့ျပီးေနာက္ တစ္လက္ဆြမ္းမ်ွ အနည္းငယ္ေသာ ေထာ
ပတ္ႏွင့္ အစြမ္းထက္ေသာေဆးမ်ားကုိ ေရာသမ၍ ေကာင္းစြာၾကိဳခ်က္ေလသည္၊ေဆးက်က္ေသာ
အခါ သူေ႒းကေတာ္အား အိပ္ယာထက္တြင္ ပက္လက္လဲေလွ်ာင္းေစလွ်က္ ထုိေစးရည္ျဖင့္ ႏွာႏွပ္
ေလသည္။ေဆးအရည္သည္ ႏ်ာေခါင္းေပါက္မွ ဝင္ျပီး ပါးစပ္မွအံထြက္ေလရာ၊သူေ႒းကေတာ္က
ထုိအံထြက္လာေသာ ေထာပတ္ျဖင့္ေရာေသာေဆးရည္မ်ားကုိ အိမ္ေဖာ္အမ်ိဴးသမီးအား ဝါဂြမ္းျဖင့္
တို့၍ ယူေစေသာ အျခင္းအရာကုိ ဆရာဇီဝက ျမင္ ေလလွ်င္ "အသူေ႒းကေတာ္သည္ အလြန္ ႏွေျမာ
တတ္ဟန္ရွိေလသည္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းေသာ္လည္း ငါ့အားေဆးဖုိး အခ ေပးမည္မဟုတ္"ဟု
စဥ္းစားေတြးေတာ ေနသည္ကုိ လိမၼာပါးနပ္ေသာ သူေ႒းကေတာ္ ျမင္ေလေသာ္ ၊"ဆရာဇီဝက
စိတ္မခ်မ္းမသာမျဖစ္ပါေလနွင့္၊ဤအံထြက္က်လာေသာ ေထာပတ္ေဆးမ်ားဟာ ေျခပူနာ
လိမ္းသုတ္ရန္ျဖစ္ေစ၊ဆီးမီးညွိထြန္းရန္ျဖစ္ေစ၊အသုံးဝင္လွပါေသး၏၊ဒါေၾကာင့္အလကားမျဖစ္
သြားေအာင္ ဝါဂြမ္းဖတ္ျဖင့္တုိ့ယူေစျခင္းျဖစ္ပါသည္၊အက်ြနုပ္၏ေရာေဂါ ေပ်ာက္ကင္းေသာ္
ဆရာ၏ေက်းဇူးကုိထုိက္တန္စြာေပးဆပ္ပါမည္"ဟုေျပာဆုိေလေသာစကားကုိၾကားသည္
ရွိေသာ္၊ဆရာ ဇီဝကသည္-
"ဤ သူေ႒းကေတာ္သည္ စဥ္းစား ဆင္ဥာဏ္ႏွင့္ျပည့္စုံေပသည္"ဟုေတြးေတာမိေလသည္။စိတ္မခ်မ္းမသာမျဖစ္ပါေလနွင့္၊ဤအံထြက္က်လာေသာ ေထာပတ္ေဆးမ်ားဟာ ေျခပူနာ
လိမ္းသုတ္ရန္ျဖစ္ေစ၊ဆီးမီးညွိထြန္းရန္ျဖစ္ေစ၊အသုံးဝင္လွပါေသး၏၊ဒါေၾကာင့္အလကားမျဖစ္
သြားေအာင္ ဝါဂြမ္းဖတ္ျဖင့္တုိ့ယူေစျခင္းျဖစ္ပါသည္၊အက်ြနုပ္၏ေရာေဂါ ေပ်ာက္ကင္းေသာ္
ဆရာ၏ေက်းဇူးကုိထုိက္တန္စြာေပးဆပ္ပါမည္"ဟုေျပာဆုိေလေသာစကားကုိၾကားသည္
ရွိေသာ္၊ဆရာ ဇီဝကသည္-
သူေ႒းကေတာ္၏ ေခါင္းကုိက္(ေခါင္းခဲ)ေဝဒနာမွာ တစ္ၾကိမ္ ႏွာႏွပ္လုိက္ရုံျဖင့္ ပင္ ေပ်ာက္ကင္း
သက္သာသြားခဲ့ေလရာ သူေ႒းၾကီးႏွင့္တစ္ကြ မိသားစု အားလုံး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ၾကရေလ
သည္။ ထုိ့့ေၾကာင့္ ေဆးဆရာ ဇီဝကအား ေဆးဖုိးအျဖစ္ သူေ႒းၾကီးမွ အသျပာေငြ ေလးေထာင္၊
သူေ႒းကေတာ္ ႏွင့္ သား၊ေခ်ြးမတုိ့က အသျပာေငြေလးေထာင္စီ ေပးၾကျပီး၊စီးနင္းရန္ ျမင္းေလး
ေကာင္ကေသာ ရထားတစ္စီးႏွင့္ အလုပ္အေက်ြအမွဳ့လုပ၊္ေယာကၤ်ား၊မိန္းမ၊ ႏွစ္ေယာက္စီ
ကုိလည္းေပးလုိက္ေလသည္။
ေဆးဆရာဇီဝကသည္ ေဆးကုသ၍ရရွိေသာ အသျပာ တစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကုိယူေဆာင္
၍ အမွဳ့လုပ္မ်ားျခံရံလွ်က္ ျမင္းရထားျဖင့္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့သုိ ျပန္လာခဲ့ေလရာ၊ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့သုိ့ေရာက္
လွ်င္ ၊ေမြးစားဖခင္ အဘယမင္းသားထံသုိ့ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး"အရွင္ ဖခင္မင္းသား ၊အက်ြန္ဳပ္ထံ၌ ယခု
ပါလာေသာ၊ ေငြေၾကးပစၥည္းဥစၥာတုိ့သည္၊ ပထမဦးဆုံး ေဆးကု၍ ရရွိခဲ့ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားသာ
ျဖစ္ပါသည္၊အက်ြန္ဳပ္အား ေက်ြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေသာ ၊ေက်းဇူးအထူးကို ေပးဆပ္ေသာအားျဖင့္
အရွင္မင္းသားအား အပ္ႏွင္းပါသည္၊ လက္ခံ၍ယူေတာ္မူပါ"ဟုေျပာဆုိ၍ေလသည္။အဘယမင္း
သားသည္ ထုိပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ ၊ေဆးဆရာဇီဝက အားပင္ ျပန္လည္ေပးအပ္လုိက္ေလသည္။
တစ္ေန့ေသာ အခါတြင္လည္း၊ဗိမၺိသာမင္းၾကီးတြင္ ျမင္းသရုိက္နာစြဲကပ္ေနေသာေၾကာင္၊သူ၏
ဝတ္ဆင္ေသာ၊အဝတ္မ်ား၌၊ေသြးမ်ားေပက်ံေနသည္ကုိ ျမင္ၾက၍ ၊မိဖုရားငယ္မ်ား၊ေမာင္းမမ်ားက၊
ေျပာင္က်ီစယ္ၾကေလေသာေၾကာင့္၊စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ျဖစ္ေနရေလသည္။
ထုိအခါ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးက၊ သားေတာ္ အဘယမင္းသားကုိေခၚ၍၊ သူ၏အနာေရာဂါေဝဒနာ၊
ေပ်ာက္ကင္းေစနိဳင္ေသာ၊ေဆးဝါးေကာင္းမ်ားကုိ ရွာေဖြျပီးဆက္သ ရန္၊မိန့္ၾကားေလသည္။
အဘယမင္းသားက ေဆးဆရာ ဇီဝကကုိ၊ မင္းၾကီးအထံ၊ေစလြွတ္ျပီး ကုသေစရာ၊လက္သည္း
တစ္ဖ်ားစာခန့္ ရွိ ၊ေဆးမွဳန့္ကုိလိမ္းေပးလုိက္ရုံျဖင့္ပင္္၊အနာေရာဂါေဝဒနာ ေပ်ာက္ကင္းသက္
သာသြားခဲ့ရေလသည္။
ဗိမၺိသာရ မင္းၾကီးသည္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ရွိေသာေၾကာင့္၊ေမာင္းမငါးရာတုိ့ဝတ္ဆင္ေသာ
လက္ရတနာမ်ားကုိ ေပးေလေသာ္၊ေဆးဆရာဇီဝကသည္ လက္ခံျခင္းမျပဳပဲ၊"အရွင္မင္းၾကီး
မင္းၾကီးသည္ အက်ြန္ဳပ္၏ ဘုိးေတာ္ျဖစ္ပါသည္၊ေဆးကုသခ ေပးရန္မလုိပါ၊ေက်းဇူးကုိသာ
အစဥ္သတိရေတာ္မူ လွ်င္ေက်နပ္ပါျပီ"ဟု ေျပာဆုိ ေလွ်ာက္တင္ေလသည္။
ထုိအခါ မင္းၾကီးသည္ ေဆးဆရာ ဇီဝကအေပၚ၌ ပုိ၍ နွစ္သက္ ေက်နပ္အားရေတာ္မူသျဖင့္
နန္းတြင္း ေဆးသမားေတာ္ၾကီးအျဖစ္ျဖင့္ ခန့္အပ္ထားျပီး တစ္ႏွစ္လွ်င္ အခြန္ေငြ တစ္သိန္း
ထြက္ရွိေသာ ရြာၾကီးတစ္ရြာနွင့္ သရက္ဥယ်ာဥ္ တစ္ခုကုိ အပုိင္စားေပးခဲ့ေလသည္။
ထုိေနာက္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့၏ ေျမာက္ဖက္အရပ္ရွိ ျမိဳ့ငယ္တစ္ျမိဳ့မွ မဟာသာလ သူေ႒းၾကီး
တြင္လည္း ေခါင္ကုိက္၊ေခါင္းခဲေရာဂါေဝဒနာစဲြကပ္ျပီး ေရာဂါေဝနာ ျပင္းထန္စြာ ခံစား
နွိပ္စက္ေလေသာေၾကာင့္၊ ေဆးသမားေတာ္မ်ားစြာကုိ ပင့္ေဆာင္၍ ကုသပါေသာ္လည္း
ေရာဂါေဝဒနာမွာ မသက္သာ ခဲ့ေပ။အခ်ိဳ့သမားေတာ္မ်ားက"ဤသူေ႒းၾကီးသည္ ေရာဂါ
ေဝဒနာေၾကာင့္၊ခုႏွစ္ရက္အတြင္းေသလိမ့္မည္"ေနာက္တရာတခ်ိဳ့ကလည္း"ငါးရက္အတြင္း
ေသလိမ့္မည္"ဟု အမ်ိဴးမ်ိဴးေျပာဆုိေနၾက သည္ကုိ ၾကားေသာ သူေ႒းၾကီး၏ မိတ္ေဆြတစ္ဦး
က ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးထံသြားေရာက္၍ သမားေတာ္ၾကီး ဆရာဇီဝကကုိ ပင္ေခၚလာခဲ့ျပီး၊ေရာဂါ
ေဝဒနာကုိ စမ္းသပ္ ၾကည့္ရွုဳ့စစ္ေဆးေလေသာ္၊"သူေ႒းၾကီး၏ ေရာဂါေဝဒနာ ေပ်ာက္ကင္း
ေလ လွ်င္၊အက်ြန္ဳပ္အား ေဆးကုခ မည္မွ်ေပးနိဳင္မည္နည္း"ေမးေလ၏။ သူေ႒းၾကီးကလည္း
ေရာဂါေဝဒနာ အလြန္နာက်င္ခံခက္ ႏွိပ္စက္ ဖိစီးလွသျဖင့္ ကုသ၍ေပ်ာက္ကင္းလွ်င္"အက်ြန္ဳပ္
မွာ ရွိသမွ် ပစၥည္းမ်ားအားလုံး ေပးျပီး အက်ြန္ဳပ္ ကုိယ္တုိင္ မိသားစုႏွင့္တစ္ကြ၊ ဆရာ့ထံမွာဆရာ
၏အမွဳ့ကိစၥမ်ားကုိ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးပါမည္"ဟု ဝန္ခံေျပာၾကားေလသည္။
ထိဳအခါ ေဆးဆရာ ဇီဝကသည္ စတင္ကုသေလရာ သူေ႒းၾကီးအား "အိပ္ယာထက္၌ ညာဖက္သို့
ေစာင္း၍ ခုႏွစ္လ၊ဘယ္ဘက္သို့ ေစာင္း၍ ခုႏွစ္လ ၊ပက္လက္အေနအထားအိပ္၍ ခုလ၊တုိ့၊အိပ္နိဳင္
ပါမည္လား"ဟုေမးျမန္းေလေသာ္၊ ေရာဂါေဝဒနာေပ်ာက္ကင္းသက္သာမည္ဆုိပါက "အိပ္နိဳင္ပါ
သည္"ဆရာ ဟုေျဖၾကားေလသည္။
ထုိအခါ သမားေတာ္ဇီဝကသည္ သူေ႒းၾကီးကုိ အိပ္ယာထက္တြင္ ညာဘက္သို့ ေစာင္းလွ်က္
အေနအထား လဲေလွ်ာင္းခုိင္းျပီးလွ်င္ ၊အိပ္ေဆးတုိက္ေလသည္။သူေ႒းၾကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားလွ်င္၊
ဦးေခါင္းေရကုိဓားငယ္ျဖင့္ ခဲြစိတ္ျပီး ဦးေႏွာက္အတြင္းသုိ့ ေရာက္ေနေသာ ပင့္ကူေကာင္မွ်
အရြယ္ပမာဏရွိေသာ ပုိးေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ကုိ ထုပ္ယူ ျပသ၍၊"`ဤ မွာၾကည့္ၾကပါကုန္ေလာ့-
ဤ ပုိးနွစ္ေကာင္မွ ၾကီးေသားပုိးေကာင္က ဦးေႏွာက္ကုိ စားလုိက္လွ်င္၊ငါးရက္အတြင္းကုန္သြားပါ
လိမ့္မည္၊ငယ္ေသာပုိးေကာင္က စားလွ်င္ ခုႏွစ္ရက္ႏွင့္ ကုန္သြားလိမ့္မည္၊ဤအေၾကာင္းကုိ သိျမင္
ၾကေသာ ေဆးဆရာမ်ားက သူေ႒းၾကီးငါးရက္နွင့္ေသလိမ့္မည္၊ခုႏွစ္ရက္ႏွင့္ေသလိမ့္မည္ ဟူ၍၊
ေျပာဆုိေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္၊အလြန္ေတာ္ၾကတဲ့ ဆရားမ်ားျဖစ္ၾကပါေပတယ္"ဟု ေျပာဆုိ ျပသ
ေလသည္ကုိ ျမင္ၾကရသူတုိ့သည္ ေဆးဆရာ ဇီဝက၏ ပညာအစြမ္းကုိ အံ့ၾကခ်ီးက်ဴး၍ မဆုံးျဖစ္ၾက
ရေလသည္။
ေဆးဆရာဇီဝကသည္ သူေ႒းၾကီး၏ေရာဂါေဝဒနာကုိ ခုႏွစ္ရက္ သုံးပတ္ခန့္မွ်ျဖင့္ ေပ်ာက္ကင္း
ေအာင္ ကုသနိဳင္မည္ဟု ၾကိဳတင္၍ သိရွိထားျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ေဆးဆရာ၏စကားကုိ ေဝဒနာရွင္
သည္ ေကာင္းစြာနားေထာင္လုိက္နာေစရန္အတြက္သာ "ခုႏွစ္လ သုံးလီ မွ်အိပ္နိဳင္ပါမည္နည္း "
ဟု ေမးျမန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသြားေသာအခါ သူေ႒းၾကီးသည္၊ သူဝန္ခံ
ကတိျပဳခဲ့သည့္အတိုင္း၊ ရွိသမ်ွစည္းစိမ္ ဥစၥာမ်ားႏွင့္တစ္တကြ မိသားစုအားလုံးကုိ ေဆးဆရာဇီဝက
ထံ အပ္ႏွံခဲ့ေလသည္ကုိ လက္မခံပဲ၊ သူအတြက္ အသျပာေငြတစ္သိန္း၊နွင့္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး
အတြက္အသျပာေငြတစ္သိန္း မ်ွကုိသာ လက္ခံယူျပီး၊နန္းေတာ္သုိ့ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။
ထုိမွေနာက္တြင္လည္း ဗာရာဏသီျပည္မွ သူေ႒းသားတစ္ေယာက္သည္ က်ြမ္းထုိး၍ ကစားရာ
မွ အူထုံးသည့္ေရာဂါေဝဒနာ ရရွိခံစားျပီး၊မစားနိဳင္မေသာက္နိဳင္ျဖစ္၍ စားလုိက္သမွ်အစာအဟာရ
မ်ား သည္ဝမ္းတြင္းသုိ့ မေရာက္ဘဲ အျပင္သုိ့သာ အန္ထြက္လာေလသည္။ဆီး၊ဝမ္းမ်ားလည္း မသြား
နိဳင္ သျဖင့္ တစ္ေန့တစ္ျခား အေသြးအသားမ်ားခန္းေျခာက္လာျပီး ပိန္ခ်ဳံးလာခဲ့ေလသည္။သူ၏
ဖခင္သည္ ဗာရာဏသီျပည္ရွိ ထင္ရွားေသာသမားေတာ္မ်ား ပင့္ေဆာင္၍ ကုသေပးပါေသာ္လည္း
ေရာဂါေဝဒနာမွာ မသက္သာဘဲ တစ္ေန့တစ္ျခား ပုိ၍သာ ဆုိးလာခဲ့ေလသည္။ထုိ့ေၾကာင့္
သူေ႒းၾကီးသည္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးအား သမားေတာ္ ဇီဝကကုိ လြွတ္ေပးရန္ ေတာင္ပန္ေလသည္။
ေဆးဆရာ သမားေတာ္ဇီဝကသည္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၏ အမိန့္ျဖင့္ ၊ဗာရာဏသီျပည္သုိ့ေရာက္
လာျပီး သူေ႒းသား၏ ေရာဂါကုိ စမ္းသပ္ ၾကည့္ရွဳစစ္ေဆးေလသည္။ထုိ့ေနာက္ ေမ့ေဆးေပးျပီး
ဝမ္းဗိုက္ကုိ ခဲြစိတ္ကာ ထုံးေနေသာ အူကုိ ထုတ္ျပေလသည္။ထုိသုိ့ျပျပီးေနာက္ ထုံးေနေသာအူကုိ
ေျဖ၍ ဝမ္းဗိုက္အတြင္ျပန္သြင္းျပီး အေပၚမွ အေရကုိ ျပန္လည္ခ်ဳပ္ကာ လိမ္း ေဆးျဖင့္ လိမ္းေပး
ေလသည္။
သူေ႒းသားမွာ ေလးငါးရက္ျဖင့္ပင္လူေကာင္းပကတိျဖစ္လာေလသည္။ဗာရာဏသီသူေ႒း
မိသားစုသည္ သားေရာဂါေဝဒနာေပ်ာက္ကင္း၍၊ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာျဖင့္ အသျပာေငြတစ္ေသာင္း
ေျခာက္ေထာင္ကုိ ေဆးကုခကန္ေတာ့လုိက္ေလသည္။
ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္ကုိအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးႏွင့္ ၊ဥေဇၨနီျပည္ကုိအုပ္ခ်ဳပ္ေသာစ႑
ပေဇၨာတမင္းတို့သည္ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။တေန့ေသာအခါတြင္ စ႑ပေဇၨာတမင္းၾကီး
မွာ စားမဝင္ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ေရာဂါေဝဒနာ စဲြကပ္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေလေသာေၾကာင့္၊ဗိမၺိသာရမင္း
ၾကီးထံသဝဏ္လႊာေပးပုိ့၍၊သမားေတာ္ဆရာဇီဝကကုိလႊတ္၍ကုသေပးရန္ေျပာၾကားလာသည္။
ထုိအခါဆရာဇီဝကသည္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၏အမိန့္ျဖင့္၊ဥေဇၨနီျပည္သုိ့၊ေရာက္လာျပီး စ႑
ပေဇၨာတမင္းၾကီး၏ေရာဂါေဝဒနာကုိ၊စမ္းသပ္ၾကည့္ရွဳ့စစ္ေဆဟေလသည္။ေရာဂါေဝဒနာ၏
အေၾကာ္းအရင္းကုိသိရွိရေသာအခါ၊ေထာပတ္ႏွင့္ခ်က္ေသာ ေဆးတစ္မ်ိဴးကုိ တုိက္ေကွြ်းရန္
ျပင္ဆင္ေလသည္။ထုိအခါ စ႑ပေဇၨာတၾကီးက"အခ်င္း..ဇီဝက၊ငါသည္ ေထာပတ္နွင့္ မသင့္
ေတာ္ပါ၊ေထာပတ္မပါေသာ အျခားေဆးတစ္မ်ိဴးမ်ိဴးျဖင့္သာ ငါ၏ေရာဂါေဝဒနာကုိ ေပ်ာက္ကင္း
ေအာင္ကုသေပးပါ"ဟုမိန့္ၾကားသည္။ စ႑ပေဇၨာတမင္း၏ မယ္ေတာ္သည္ အိပ္ေနစဥ္အခါ၊
ကိုယ္ခႏၶာေပၚသို့တက္ေရာက္လာေသာ ကင္းျမီးေကာက္၏ အေတြ့အထိကုိ သာယာမိေလ
ေသာအခုိက္တြင္စ႑ပေဇၨာတမင္းကုိ စ၍ ကုိယ္ဝန္တည္ရလာခဲ့သည္။ကင္းျမီးေကာက္၏
အဆိပ္မွာ၊ေထာပတ္ႏွင့္မတည့္၊ဆန့္က်င္ဖက္ျဖစ္၍ စ႑ပေဇၨာတမင္းမွာေထာပတ္က
ုိ အလြန္ပင္ စက္ဆုပ္ေလေသာေၾကာင့္ ေထာပတ္ႏွင့္ေရာေသာေဆးကုိမေသာက္လုိျခင္း
ျဖစ္ေလသည္။
ဆရာဇီဝကသည္ စ႑ပေဇၨာတ၏ ေရာဂါေဝဒနာမွာ ေထာပတ္မပါဘဲ ေပ်ာက္ကင္းနိဳင္
မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာနားလည္ သိရွိေလေသာေၾကာင့္၊ေထာပတ္ကုိ အနံ့အရသာ
ေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ အဖန္အခါး စေသာ ေဆးအမ်ိဴးမ်ိဴးျဖင့္ေရာစပ္ျပီးၾကိဳခ်က္၍ မင္းၾကီးအား
ဆက္သတိုက္ေက်ြးရန္စီစဥ္ခဲ့ေလသည္။ေဆးကုိ မင္းၾကီးအားမဆက္သေသးမွီ၊သမားေတာ္
ဆရာဇီဝက က၊မင္းၾကီးအထံမွ အခြင့္အေရးတစ္ခုကုိေတာင္းဆုိအေနျဖင့္ "အရွင္မင္းၾကီး
အက်ြန္ဳပ္တုိ့သမားေတာ္မ်ားမည္သည္ကား--အသုံးလု္ိသည့္ ေဆးျမစ္၊ေဆးရြက္တို့ကုိ အခ်ိန္မေရြး
ရွာေဖြရပါသည္။သုိ့အတြက္ေၾကာင့္၊ဆင္၊ျမင္းတင္းကုပ္တို့၌၊အက်ြန္ဳပ္ အလုိရွိေသာဆင္ျမင္းတုိ့ကုိ
ယူေစဟူ၍လည္းေကာင္း၊အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတံခါးတို့မွလည္း၊အခ်ိန္မေရြး၊ဝင္၊ထြက္ေစဟုလည္း
ေကာင္း၊အမိန့္ေပးထားေတာ္မူပါ"ဟုေလွ်ာက္တင္ေလေသာ္-
စ႑ပေဇၨာတမင္းၾကီးက သမားေတာ္ဇီဝက၊ေတာင္းဆုိသည့္အတိုင္း၊ဆင္ထိန္းျမင္းထိန္းမ်ားနွင့္
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတံခါးေစာင့္တုိ့အား အမိန့္ခ်မွတ္ထားေလသည္။မင္းၾကီးတြင္လည္း ထုိအခ်ိန္၌
ထူရွားေသာ အစြမ္းသတၱိမ်ားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ေျခလွ်င္(ေျချမန္)ေတာ္ ငါးဦးရွိေနသည္းထုိေျချမန္
ေတာ္ငါးဦးတုိ့မွာ-
၁။ယူဇနာငါးဆယ္ခရီးကုိ ေန့ခ်င္းေပါက္ သြားနိဳင္သည့္ ဘဒၵဝတီ ဆင္မ။
၂။ ယူဇနာ တစ္ရာခရီးကုိ ေန့ခ်င္းေပါက္ သြားနိဳင္သည့္ နာဠာဂီရိ ဆင္ေျပာင္။
၃။ယူဇနာ တစ္ရာ ႏွစ္ဆယ္ ခရီးကုိ ေန့ခ်င္းေပါက္ သြားေရာက္နိဳင္ေသာ ေစဠကဏၰ
အမည္ရွိေသာ ျမင္း။
၄။ ယူဇနာ တစ္ရာနွစ္ဆယ္ခရီးကုိ ေန့ခ်င္းသြားေရာက္နိဳင္ေသာ မုဥၥကာသီ အမည္ရွိ
ေသာျမင္း။
၅။ယူဇနာေျခာက္ဆယ္ခရီးကုိ ေန့ခ်င္းေပါက္ ခရီးကုိသြားနိဳင္သည့္ ကာကအမည္ရွိေသာ
ေျချမန္ေတာ္တုိ့ျဖစ္ေလသည္။စ႑ပေဇၨာတမင္းၾကီး သည္ ဤသုိ့ ေျချမန္ေတာ္မ်ားကုိ
ပုိင္ဆုိင္ရျခင္းမွာ-တစ္ခုေသာအတိတ္ဘဝတြင္၊ဆြမ္းေလာင္ းလွဴလုိေသာ အိမ္ရွင္တစ္ဦး
အတြက္ ပေစၥက ဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္၏ ေနာက္သုိ့ အေျပးလုိက္၍ သပိတ္ေတာ္ကုိ ယူေဆာင္
ေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
သမားေတာ္ဆရာဇီဝကသည္ ခ်က္ထားေသာေဆးကုိ မင္းၾကီးအား ဆက္သတုိက္
ေက်ြးျပီသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ဆင္တင္ကုပ္မွဘဒၵဝတီဆင္မကုိ ယူေဆာင္စီးနင္းကာ
ဥေဇၨနီျပည္မွ အလွ်င္ျမန္ထြက္ခြာေျပးခဲ့ေလသည္။မင္းၾကီးသည္ေဆးေသာက္ျပီး
ေနာက္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာေသာ္ ေလတက္သျဖင့္ ေဆးတြင္ ေထာပတ္နံ့ကုိရ၍
ေထာပတ္ပါမွန္းသိရွိသြားခဲ့ရာ၊လြန္စြာစိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ ျပီး ေဆးသမားေတာ္ဇီဝက
ကုိ ခ်က္ခ်င္း ေခၚေဆာင္ခုိင္းေလသည္။ဆရာဇီဝကသည္ ဘဒၵဝတီဆင္မကုိ စီးျပီး ၊
ျမိဳ့ေတာ္မွထြက္ခြာသြားေၾကာင္းသိရွိေလလွ်င္၊ကာက အမည္ရွိေျချမန္ေတာ္ အား
ဆရာဇီဝက၏ေနာက္သုိ့အမွီအျမန္လုိက္၍ ေခၚခုိင္းေလသည္။
ကာက အမည္ရွိေျချမန္ေတာ္သည္ ဆရာဇီဝက၏ေနာက္သို့ အမနားတမ္း အျမန္
လုိက္သြားခဲ့ေလရာ၊ ေကာသမၺီျပည္၏ အနီးတြင္နံနက္စာစားရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ
ဆရာဇီဝကကုိ မွီေလေတာ့သည္။ ထုိအခါ ေျချမန္ေတာ္က "ဆရာဇီဝက၊ မင္းၾကီး၏
အမိန့္ူျဖင့္ ဆရာေနာက္သို့ လုိက္လာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္၊ အျမန္ျပန္ျပီး လုိက္ခဲ့ပါ"ဟု
ဆုိလွ်က္ ၊ဆရာဇီဝက၏လက္ကုိ ဆဲြ၍ေခၚေလသည္။
"အေမာင္...ကာက ခဏမွ်ေစာင့္ပါဦး ငါနံနက္စာစားပါဦးမည္ ၊သင္လည္းအေဝး
မွလာရ၍ ဆာေနမည္ စားပါေလဦး"ဟု ဆရာဇီဝက ကဖိတ္ေခၚေလလွ်င္၊ တစ္မနက္လုံး
မနားတမ္းခရီးႏွင္လာခဲ့ေလရာ ေမာပန္းဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနေသာေၾကာင့္ စားခ်င္
ေနပါေသာ္လည္း ၊မင္းၾကီးက ဇီဝက "အစာေက်ြးလွ်င္ မစားပါနွင့္"ဟု မွာၾကားလုိက္
ေသာေၾကာင့္ မစားလုိေၾကာင္း ျပန္၍ေျပာေလသည္။ ဆရာဇီဝကသည္ ထမင္းစားျပီးေသာ
အခါ လက္လည္းခြန္ အၾကားတြင္ ေဆးမွဳန့္အနည္းငယ္မွ်ထည့္ထား၍ ထုိေဆးႏွင့္အတူ၊
သွ်ိသွ်ားသီး တစ္ျခကုိစားျပီးေရေသာေလသည္။က်န္ေသာတစ္ျခမ္းကုိ ေျချမန္ေတာ္
ကာက အားေပးေလေသာ္ ကာကလည္း"ဆရာဇီဝက ကုိယ္တိုင္ပင္ ထက္ဝက္စားျပီး၍
မိမိစားလွ်င္လည္း ဘာမွ်အႏၲရာယ္မရွိတန္ရာ"ဟု စဥ္းစားလွ်က္ သွ်ိသွ်ားသီးတစ္ျခမ္းကုိ
စားျပီးေရေသာက္ေလသည္။စားေသာက္ျခင္းကိစၥမ်ားျပီးစီးျပီး ျပန္ၾကရန္ ျပင္ဆင္ၾကေသာ
အခါ ကာကမွာ ရုပ္တစ္ရက္ဗိုက္နာလာျပီး ဝမ္းအၾကိးက်ယ္ သြားေလေတာ့သည္။
ထုိအခါ "ဆရာ အက်ြႏုဳပ္အားကယ္ပါဦး" ဟုဆုိလာသျဖင့္ ဆရာဇီဝကသည္ ေဆးတုိက္ေလရာ
ခ်က္ခ်င္းပင္ ဝမ္းဗိုက္နာ ေက်ာက္ကင္းသြားေလသည္။
ထုိ့ေနာက္ ဆရာဇီဝက က "အေမာင္..ကာက..သင္တုိ့၏မင္းၾကီးသည္အလြန္ ရက္စက္
ၾကမ္းၾကဳပ္ေလသည္၊အကယ္၍ ငါျပန္လုိက္ေလလွ်င္ သူ့ကုိေထာပတ္ႏွင့္ေရာေသာေဆးကုိ
တုိက္သည့္အတြက္ နွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္လိမ့္မည္ ၊ငါျပန္မလုိက္ဝံ့ပါ၊"ဘဒၵဝတီ ဆင္မကုိ ယူ၍
သင္သာျပန္ပါ"ဟုဆုိ၍ ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး ကာက အား ျပန္လႊတ္လုိက္ေလသည္။
ရာဇျဂီဟ္သုိ့ျပန္ေရာက္ေလလွ်င္ ဆရာဇီဝကသည္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကိးအား အေၾကာင္းစုံကုိ
ေလွ်ာက္တင္ေလလွ်င္" အခ်င္း..ဇီဝက..သင္ဤသုိ့ျပန္လာခဲ့သည္မွာ အလြန္သင့္ေလွ်ာ္ပါ
ေပသည္၊အကယ္၍ ျပန္မလာလွ်င္ သင့္ကုိညွဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ေပလိမ့္မည္ဟု မိန့္ေလသည္။
စ႑ပေဇၨာတမင္းၾကီးသည္ သူ့အား ေထာပတ္နွင့္ေရာစပ္ေသာ ေဆးတုိက္ေက်ြးခဲ့သည့္
အတြက္ အခုိက္အတန့္အားျဖင့္ ဆရာဇီဝကအေပၚ စိတ္ဆုိး အမ်က္ထြက္ေခဲ့ေသာ္လည္း
ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသက္သာသြားေသာအခါတြင္၊ အမ်က္ေဒါသလည္းေျပသြားခဲ့ရ၏။
ထုိ့ေၾကာင့္ "ဆရာဇီဝကကုိ ပူေဇာ္ ကန္ေတာ့လုိပါသည္ အက်ြန္ဳပ္ထံသုိ့ ၾကြခဲ့ပါ"ဟု
တမန္ေစလႊတ္၍ ဖိတ္ေခၚပါေသာ္လည္း၊ ဆရာဇီဝက က "အရွင္.မင္းၾကီးေက်းဇူးကုိ
သာ ေအာက္ေမ့ေတာ္မူပါ အက်ြန္ဳပ္ မလာလုိေတာ့ပါ"ဟုစကားျပန္ပါး၍ ေျပာဆုိလုိက္
ေသာအခါ၊ စ႑ပေဇၨာတမင္းၾကီးသည္ အဖုိးတစ္သိန္းထုိက္ေသာ သိဝိတိုင္းျဖစ္၊ အဝတ္
တစုံကုိ၊ ဆရာဇီဝက အထံသုိ့ ပုိ့ေပးလုိက္ေလသည္။ထုိဝတ္စုံကုိလည္း။ဝတ္ရုံသုံးစြဲျခင္း
မျပဳဘဲ၊သိမ္းဆည္းထားေလသည္။
အခါတစ္ပါးတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တြင္ စျမင္းေဒါသျဖစ္မ်ားျပီး ကုိယ္လက္မအီမသာျဖစ္
ေနေတာ္မူေသာေၾကာင့္၊ဝမ္းနဳပ္ေဆးေသာက္လုိေၾကာင္း၊ရွင္အာနႏၵာအား၊မိန့္ေတာ္မူေလ၏။
ရွင္အာနႏၵာသည္၊သမားေတာ္ဇီဝကအိမ္သုိၾကြသြား၍ အေၾကာင္းကုိမိန့္ၾကားသိေစေလေသာ္
သမားေတာ္ဇီဝက က "အရွင္ဘုရား- ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ဝမ္းနဴးေစရန္၊သုံးရက္တိတိ၊
ဆီႏွင့္ေရာ၍၊ဆြမ္းဆက္ကပ္ပါ၊ေလးရက္ေျမာက္ေသာေန့တြင္ ၊တပည့္ေတာ္လာ၍ ေဆး ဆက္
ကပ္ပါမည္။"ဟုေလွ်ာက္ထားေလ၏။ရွင္အာနႏၵာသည္သမားေတာ္ဇီဝက ေလွ်ာက္တင္လုိက္
သည့္အတိုင္း၊ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား၊ဆီႏွင့္ေရာေသာဆြမ္းကုိ သုံးရက္တိတိ ဆက္ကပ္ေလ
သည္။သမားေတာ္ဇီဝကသည္" ျမတ္စြာဘုရားရွင္အားၾကမ္းတမ္းေသာေဆးျဖင့္ ဝမ္းေလွ်ာေစရန္
မသင့္၊သိမ္ေမြ့ေသာေဆးကုိသာ ဆက္ကပ္ပါအံ့"ဟုၾကံ၍ ေလးရက္ေျမာက္ေသာေန့တြင္ ေဆးျဖင့္
ထုံအပ္ေသာၾကာလက္သုံးလက္ကုိ.၊ေက်ာင္းေတာ္သုိ့ယူလာ၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အားဆက္ကပ္ျပီး
"အရွင္ျမတ္ဘုရား-ပထမၾကာလက္ကုိသုံးၾကိမ္နမ္းလွ်င္၊ၾကမ္းတမ္းေသာစျမင္းေဒါသမ်ား၊ဆယ္ၾကိမ္
သက္ပါလိမ့္မည္၊တတိယၾကာလက္ကုိသုံးၾကိမ္နမ္းလွ်င္၊နူးညံ့ေသာ စျမင္းေဒါသမ်ားဆယ္ၾကိမ္
သက္ပါလိမ့္မည္၊"ဟုေလွ်ာက္ထားေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံမွျပန္လာေသာ ဇီဝကသည္ ေက်ာင္းပရဝုဏ္၏အျပင္ဘက္သုိ့ေရာက္ေသာ
အခါ ျမတ္စြာဘုရၾးရွင္အားကပ္လွဴထားခဲ့ေသာ ၾကာသုံးလက္တြင္ တတိယၾကာလက္၌ ေဆးတစ္မ်ိဴး
ေလွ်ာ့ေနေသာေၾကာင့္၊ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ႏွစ္ဆယ့္ကုိးၾကိမ္သာ ဝမ္းသက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း
စဥ္းစားမိေသာ္လည္း "အကယ္၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္သည္ ေရခ်ိဴးလုိက္ပါလွ်င္
အၾကိမ္သုံးဆယ္အထိပင္ဝမ္းသက္ပါလိမ့္မည္"ဟူ၍ စဥ္းစာမိျပန္ေသာေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
္အထံ၊ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲအိမ္သုိ့ျပန္လာခဲ့ေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သမားေတာ္ဇီဝက၏အၾကံစည္ကုိသိေတာ္မူေလေသာေၾကာင့္ဝမ္းေလွ်ာ
သက္၍ နွစ္ဆယ့္ကုိးၾကိမ္ ေစ့ေသာအခါ ရွင္အာနႏၵာအား၊ေရေႏြးကုိစီရင္ေစျပီးလွ်င္ ေရသပၸါယ္
ခ်ိဴးလုိက္ေလရာအၾကိမ္သုံးဆယ္တိတိပင္ ဝမ္းေလွ်ာသက္သြားေလသည္။ေနာက္တစ္ေန့နံနက္
ေစာေစာတြင္သမားေတာ္ဇီဝကသည္ ယာဂုကုိစီရင္၍၊ေက်ာင္းေတာ္သို့ယူလာျပီးျမတ္စြာုရား
ရွင္အား"အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ေလွ်ာက္ထားသည့္အတိုင္း ဝမ္းသက္ေလွ်ာပါရဲ့လားဘုရား"
ဟုေလွ်ာက္ေလလွ်င္ျမတ္စြာဘုရားရွင္က၊အၾကိမ္သုံးဆယ္အထိပင္ဝမ္းေလွ်ာသက္ခဲ့ေၾကာင္း
မိန့္ၾကားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။သမားေတာ္ဇီဝကသည္ မိမိယူေဆာင္လာခဲ့ေသာ ယာဂုကုိ ျမတ္စြာ
ဘုရားရွင္အားဆက္ကပ္ျပီးေနာက္ မၾကာေသာ အခ်ိန္တြင္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ျမတ္က
လည္းေသာဏသူေ႒းသား၏ အိမ္မွ မြန္ျမတ္ေသာ ဆြမ္းတုိါကုိခံယူလာခဲ့ျပီးျမတ္စြာဘုရားရွင္
အားဆက္ကပ္ေလသည္။
ေဝဒနာ ေရာဂါ ကင္းစင္ေန၍ ၾကည္လင္ေနေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေတြ့လုိက္ရေသာ
သမားေတာ္ဇီဝကသည္ လြန္စြာၾကည္ညိဳမွဳ့မ်ား ျဖစ္ေပၚလာျပီး စ႑ပေဇၨာတမင္းမင္းၾကီးထံမွ
ရရွိထားေသာ ဝတ္စုံကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား လွဴဒါန္လုိက္ေလသည္။
" ျမတ္စြာဘုရား..ဤဝတ္စုံသည္ ဥေဇၨနီျပည့္ရွင္ စ႑ပေဇၨာမင္ထံမွရရွိခဲ့ျပီး တပည့္ေတာ္အား
ခ်ီးေျမာက္ေသာအားျဖင့္ အလွဴခံယူေတာ္မူပါ၊အရွင္ျမတ္ဘုရား၏ တပည့္သံဃာေတာ္တုိ့မွာ
လည္း ပံ့သကူသကၤန္းကုိသာေဆာင္ရသျဖင့္ ၊ဆင္းရဲပင္ပန္းၾကပါသည္၊ထုိ့ေၾကာင့္ ဒါယကာ
တုိ့လွဴဒါန္းသည့္၊အဝတ္သကၤန္းကုိ ခံယူသုံးစြဲခြင့္ျပဳေတာ္မူမွသာ လူဒါယကာမ်ားလည္း ကုသုိလ္
ပြားခြင့္ ရၾကပါလိမ့္မည္"ဟုေလွ်ာက္ထားေလသည္။ထုိသုိ့ သမားေတာ္ဇီဝကေလွ်ာက္ထား
ေတာင္းပန္ခ်က္အရ၊ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းေတာ္တုိ့အား လူဒါယကာတုိ့ လွဴဒါန္းသည့္
အဝတ္သကၤန္းကုိ အလွဴခံယူသုံးစဲြရန္၊ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ထုိသတင္းကုိၾကားရေသာ
ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့သူျမိဳ့သားတုိ့သည္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖင့္ မ်ားစြာေသာ အဝတ္သကၤန္းတုိ့ကုိ
လွဴဒါန္းၾကေလသည္။
တစ္ေန့ေသာအခါတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ရန္ ၾကံစည္ေနေသာ
ေဒဝဒတ္သည္ ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္ေျခတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ စၾကၤံၾကြေနစဥ္ ေတာင္ထိပ္ေပၚ
ေန၍ ေက်ာက္တုံးၾကီးတစ္ခုကုိ လိမ့္ခ်လုိက္ရာလမ္းခုလပ္ ၾကားတြင္ ေက်ာက္ေဆာင္
တစ္ခုႏွင့္ ခံေန၍ ထုိေက်ာက္တုံးခ်င္း ထိခုိက္ရာမွ ပဲ့ထြက္လာေသာ ေက်ာက္တုံးစ
တစ္ခုက ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေျခတစ္ထဖက္ေပၚသုိ့ က်ေရာက္လာေသာေၾကာင့္
ေျခမေတာ္ ကဲြသြားကာ ဒဏ္ရာအနည္းငယ္ရရွိသြားေလသည္။
ထုိအေၾကာငးကုိၾကားသိၾကေသာ ရဟန္းသံဃာတုိ့သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံ
စုေဝးေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကျပီး မဒၵကု စၦိအရပ္သုိ့ ပင့္ေဆာင္သြားၾကျပီး ထုိမွတစ္ဆင့္
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေတာင္ေျခရွိ ဇီဝက၏သရက္ဥယ်ာဥ္သုိ့ဆက္လက္ၾကြသြားေတာ္
မူေလသည္။သမားေတာ္ဇီဝကသည္ ထုိသရက္ဥယ်ာဥ္၌ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ေက်ာင္း
ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းထားေလသည္။ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ေျခမေတာ္တစ္ဖက္၌ ဒဏ္ရာ
ရရွိေၾကာင္းသိလွ်င္ သမားေတာ္ဇီဝကသည္ ေက်ာင္းေတာ္ုိ့ခ်က္ခ်င္းေရာက္ရွိလာျပီး အနာကုိ
ေဆးလိမ္း၍ပတ္စီးစည္းေပးေလသည္။"ဤ ေဆးပတ္တီးကုိ ညေနမွ တပည့္ေတာ္ လာေရာက
္ေျဖေပးပါမည္ ဘုရား"ဟုေလ်ွာက္ထားခဲ့ျပီး ျမိဳ့ထဲသုိ့ျပန္သြားခဲ့ေလသည္။ သမားေတာ္ဇီဝက
သည္ ညေနခ်မ္းေရာက္ေသာအခါ လူနာတစ္ဦးကုိ ၾကည့္ရွဳ့ကုသေနစဥ္ မုိးခ်ဳပ္သြားျပီး ျမိဳ့တံခါး
ပိတ္သြားေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတာ္သုိ့ မသြားနိဳင္ဘဲျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ထုိအခါ သမားေတာ္ဇီဝကသည္။
"ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ငါစည္းေပးထားခဲ့ေသာ ေဆးပတ္တီးကား ျပင္းေသာေဆးျဖစ္၍ ေဆးပတ္
တီးကုိယေန့ည မေျဖခဲ့လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ တစ္ညလုံး ျပင္းစြာ ပူေလာင္ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစား
ေနေတာ္မူေပလိမ့္မည္"ဟု ေတြးေတာစုိးရိမ္ေနမိသည္ကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္
ထုိေန့ညမွာပင္ ရွင္အာနႏၵာအား အနာမွ ေဆးပတ္တီးကုိ ေျဖခုိင္းေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
သမားေတာ္ဇီဝကသည္ ေနာက္တစ္ေန့နံနက္အိပ္ယာမွထလွ်င္ထခ်င္းပင္ ေက်ာင္းေတာ္သုိ့
ေရာက္ရွိလာျပီး"အရွင္ဘုရား-ညတုန္းက အနာမွသိပ္ပူေလာင္ေနပါသလားဘုရား"ျမတ္စြာဘုရား
ရွင္အား ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းေလရာ-ျမတ္စြာဘုရားရွင္က"ငါဘုရားမွာ ပူေလာင္မွဳ့အားလုံး ေဗာဓိ
မ႑ိဳင္၌ပင္ ေအးျငိမ္းခဲ့ေလျပီ"ဟု မိန့္ၾကားေတာ္မူ ခဲ့ျပီး......
"အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ သံသရာခရီးဆုံးသုိ့ေရာက္ျပီး ျဖစ္၏။
ကင္းေသာစုိးရိမ္မွဳ့ ရွိ၏။ ခႏၶာ အာယတန စေသာတရား အားလုံးတုိ့၌
စဲြလမ္းမွဳ့မွ လြတ္ေျမာက္ျပီးျဖစ္၏။ အေႏွာင္အဖဲြ့အားလုံးကုိ ပယ္ခြာျပီး
ျဖစ္၏။ ထုိပုဂၢိဳအား ပူေလာင္မွဳ့ မရွိေတာ့ေပ"ဟူေသာ-တရားေဒသနာေတာ္ကုိ
ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။..vi99
( အရဟႏၱဝဂ္၊၁-ဇီဝက ပဥၥဝတၳဳ ၊ + စူဠဝဂၢပါဠိ-ဇီဝကဝတၳဳ ။)
No comments:
Post a Comment