အရွင္သာရိပုတၱရာ ႏွင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္...

မဂဓတုိင္း ရာဇျဂိဳဟ္ ျမိဳ ့ေတာ္ ၏ အနီးျဗာဟၼဏ လူမ်ိဴးမ်ားေနထုိင္ ၾကေသာ ရြာၾကီး
တစ္ရြာတြင္ ဥပတိႆ ႏွင့္ ေကာလိတ တုိ ့ူသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္တုိ ့သည္ ငယ္စဥ္အခါမွစ၍
အတူတစ္ကြ ေနထုိင္သြားလာခဲ့ၾကျပီးခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
တစ္ေန ့ေသာအခါတြင္ သူငယ္ခ်င္းွႏွစ္ေယာက္တုိ ့သည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ ့ေတာ္၌ ႏွစ္စဥ္က်င္းပ
ျမဲျဖစ္ေသာ ေတာင္ထိပ္ ပဲြသဘင္သုိ ့ အတူသြားေရာက္ၾကည့္ရွဳ့ ၾကစဥ္ ပါရမီအေလွ်ာက္ ဥပ

တိႆ၏အေတြးတြင္ စဥ္းစားေနမိသည္မွာ -"လူဘဝဟူသည္ -ဘာမွ်ရွည္ၾကာလွသည္မဟုတ္
ေပ၊မည္သူမဆုိ အႏွစ္တစ္ရာအတြင္း၌ပင္ ေသၾကရမည္ျဖစ္ေလသည္၊ထုိသုိ ့တုိေတာင္းလွသည့္
ဘဝသက္တမ္းအတြင္းအေပ်ာ္အပါးလုိက္စားေနျခင္းျဖင့္သာလွ်င္အခ်ိန္ကုန္ေန၍မျဖစ္ သင့္၊ေသျခင္းတရားမွလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း တရားကုိ ရွာၾကံအားထုတ္သင့္လွေပသည္"ဟု ေတြး
မိေလသည္။

ဥပတိႆသည္ ခါတုိင္းကဲ့သုိ ့ ပဲြသဘင္၌ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စိတ္ပါလက္ပါမရွိလွဘဲ၊ခပ္ေတြေတြျဖစ္
ေန၍သူငယ္ခ်င္း ေကာလိတက"အေဆြ-ဥပတိႆ၊ ဘာေတြကုိ စဥ္းစားေနျပီး၊ေတြေဝေနပါသလဲ၊
သူငယ္ခ်င္း" ဟုေမးေလေသာ္-ဥပတိႆကလည္း စဥ္းစားဆင္ျခင္ေနမိသည္ကုိျပန္လည္ေျပာျပ
ေလေသာ္ေကာလိတကလည္း မိမိလည္းထုိသုိ့့့ေတြးဆင္ျခင္မိပါေၾကာင္းေျပာေလလွ်င္ ၊သူငယ္ခ်င္း
ႏွစ္ေယာက္တုိ ့စိတ္တူသေဘာတူျဖစ္ၾက၍ ေသျခင္းမွလြတ္ေျမာက္ရာ တရားကုိ ရွာၾကရန္ သေဘာ
တူဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကေလသည္။ထုိအခ်ိန္တြင္သိဥၥည္းအမည္ရွိ ပရိဗိုဇ္ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ထင္ရွားေသာ
ဘာသာေရးဂိုဏ္းဆရာတစ္ဦးျဖစ္ျပီး တပည့္မ်ားစြာႏွင့္ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္၌ ေနထုိင္လွ်က္ရွိသည္။
ဥပတိႆႏွင့္ေကာလိတသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္တုိ့့သည္ ထုိသိဥၥည္း ပရိဗိုဇ္ထံသုိ ့သြား၍ ရဟန္း
ျပဳၾကေလသည္။
ရဟန္းျပဳျပီး ႏွစ္ရက္သုံးရက္ အတြင္းမွာပင္ သိဥၥည္းဆရာ၏ အယူဝါဒ အားလုံးကုိ သင္ယူတတ္
္္္္ေျမာက္ၾက၏၊ထုိသိဥၥည္းဆရာ၏အယူ၊ါဒ၌ မိမိတုိ ့ရွာေဖြေနေသာ ေသျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ
တရားမရွိွိေၾကာင္းသိေလေသာအခါ ေကာလိတႏွင္ ဥပတိႆတုိ ့သည္ ျမိဳ့၊ရြာ၊နယ္မ်ားသုိ ့လွည့္
လည္၍ပညာရွိပုဂၢိလ္မ်ား ထံခ်ဥ္းကပ္ျပီး ေသျခင္းတရားမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းတရားကုိ
ေမးျမန္းစုံစမ္းၾကျပန္ေလသည္။
ဤသုိ့ ရွာေဖြုစုံစမ္းေမးျမန္းပါေသာ္လည္း မိမိတုိ ့လုိခ်င္ေသာတရားကုိ မေတြ ့ရွိသျဖင့္
ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္သုိ့ျပန္လာျပီးသိဥၥည္းဆရာေက်ာင္း၌ပင္ေနၾကေလသည္။ထုိသုိ ့ေနထုိင္
ေနၾကစဥ္မၾကာျမင့္မွီအခ်ိန္တြင္ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ ့သုိ ့ၾကြေရာက္လာျပီး
ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္းသုံးေနထုိင္ေတာ္မူေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏
ဓမၼစၾကၤာ တရားဦးကုိၾကားနာခဲ့ၾကရေသာ ပဥၥဝဂၢီ ရဟန္းငါးဦးတုိ ့တြင္ တဦးအပါအဝင္ျဖစ္
ေသာ အရွင္အႆဇိ မေထရ္သည္ တစ္ေန ့ေသာ နံနက္ခင္းတြင္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့တြင္းသုိ ့
ဆြမ္းခံ ၾကြေတာ္မူေနစဥ္ ဥပတိႆ ပရိဗိုဇ္သည္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ အရွင္အႆဇိရဟန္း
ေတာ္ကုိေတြ့ျမင္ေလလွ်င္ "ေလာက၌ ရဟႏ​ ၱာျဖစ္ျပီးေသာ ပုဂၢိဳလ္ သုိ ့မဟုတ္ ရဟႏ ၱာျဖစ္
ေၾကာင္း တရားကုိ ေတြ ့ရွိထားေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ ့တြင္ ဤရဟန္းသည္ တစ္ပါးအပါအဝင္
ျဖစ္ေပလိမ့္မည္" ဟု စဥ္းစားမိ၍ မိမိအလုိရွိေနေသာ တရားကုိ စုံစမ္းေမးျမန္းမည္ဟု
ၾကံ၍ အရွင္အႆဇိ ဆြမ္းခံၾကြရာေနာက္မွ လုိက္သြားရာ အရွင္အႆဇိသည္ဆြမ္းခံျပီး
၍ သင့္ေတာ္ေသာေနရာသုိ့ေရာက္ေလေသာ္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနေလ၏၊ထုိအခါ ဥပတိႆ
သည္ အနီးသုိ ့ခ်ဥ္းကပ္၍အရိုေသျပဳျပီးလွ်င္ "အရွင္၏ဆရာသည္ အဘယ္သူျဖစ္ပါသနည္း။
အရွင္သည္အဘယ္သူ]တရားကုိႏွစ္သက္ပါသနည္း" ဟု ေမးေလွ်ာက္သည္ရွိေသာ္၊"အုိ...
ပရိဗိုဇ္ ငါ၏ဆရာကား ေဂါတမ ဗုဒၶျဖစ္ပါသည္၊ငါသည္ ေဂါတမဗုဒၶ၏ တရားေတာ္ကုိ အၾကြင္း
မဲ့ ယုံၾကည္ ႏွစ္သက္သူျဖစ္ပါ၏"ဟု အရွင္အႆဇိေျဖၾကားေလသည္။"အရွင္ ဤသုိ ့ျဖစ္
လွ်င္ သင္တုိ ့၏ဆရာ ေဂါတမ ဗုဒၶ၏တရားကုိ အနည္းအက်ဥ္းပင္ျဖစ္ေစ အက်ြနဳ္ပ္အား
ေဟာၾကားေပးပါေလာ့"ဟု ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ေလသည္။ ထုိအခါအရွင္အႆဇိ က
"ဤေလာက၌ ရွိရွိသမွ်ေသာ အရာအားလုံးတုိ ့သည္ အေၾကာင္းတရား၏ ျပဳစီမံဖန္တည္း
မွဳ ့ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာရကုန္၏၊ထုိအေၾကာင္းတရားတုိ ့ကုိ ငါတုိ ့ဆရာျမတ္စြာဘုရား
သည္ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။ ထုိအေၾကာင္းတရားႏွင့္ အက်ိဴးတရားႏွစ္ပါးတို ့
၏ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေၾကာင္း လမ္းစဥ္ကုိလည္း ညႊန္ျပေတာ္မူ၏
(ေယဓမၼာ ေဟတုပၸဘဝါ၊ ေတသံ ေဟတုံ တထာဂေတာ အာဟ။
ေတသၪၥ ေယာနိေရာေဓာ ၊ ဧဝံ ဝါဒီ မဟာသမေဏာ။)
ငါတုိ့ဆရာျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ဤသုိ့့ေဟာၾကားေတာ္မူေလ့ရွိေပသည္"ဟု
အက်ဥ္းမွ် ေျပာေဟာျပေလသည္။
ဥပတိႆကား-လူ ့ဘဝ၏ ေသျခင္းတရားႏွင့္ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကုိ ျငီးေငြ ့ျပီး ထုိဆင္းရဲ
တရားမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ေရးတရားလမ္းစဥ္ကုိ အပူတျပင္း လုိက္၍ ရွာေဖြေနသူျဖစ္ျပီး
ဘဝမ်ားစြာက ပါရမီဓာတ္ခံ ရင့္သန္ေနျပီျဖစ္ေသာ ဥပတိႆသည္ အရွင္အႆဇိေဟာ
ၾကားေသာ တရားအက်ဥ္းကုိၾကားနာရရုံမွ်ျဖင့္ပင္ တရားဥာဏ္အလင္းမ်ား ရရွိျပီး ေသာတာ
္ပန္အရိယာအဆင့္သုိ့ ေရာက္ခဲ့သည္။ ထုိ ့ေနာက္ ဥပတိႆက"ယခု ျမတ္စြာဘုရားရွင္
အဘယ္မွာရွိေနပါသနည္း"ဟုေမးေလွ်ာက္ေလေသာ္ အရွင္အႆဇိက ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း
ေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေနေၾကာင္းကုိေျဖၾကားေလသည္။ထုိအခါ ဥပတိႆက "အရွင္ၾကြႏွင့္
ေတာ္မူပါတပည့္ေတာ္မွာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြတစ္ယာက္ကုိ ေခၚရန္ ရွိေနပါသည္"ဟုေလွ်ာက္
ထားေတာင္ပန္ျပီး ေနထုိင္ရာ ပရိဗုိဇ္ေက်ာင္းသုိ ့ျပန္လာခဲ့ေလသည္။
အရွင္အႆဇိ၏တရားကုိနာၾကားရျပီး တရားထူးကုိျမင္သိ ရရွိခဲ့ျပီး ျဖစ္၍ တစ္မူထူးျခား
လွ်က္ တည္ျငိမ္ေသာ ဣေျႏၵ၊ ၾကည္လင္ေသာ မ်က္နာျဖင့္ ေက်ာင္းသုိ ့ျပန္လာေသာ ဥပ
တိႆကုိ ျမင္ေသာ ေကာလိတ က "ငါ့ရွင္ ဒီေန တ့စ္စုံတစ္ခုေသာ တရားထူကုိ ရရွိခဲ့ပါ
သေလ"ဟု ေမးေလလွ်င္ ဥပတိႆသည္ အရွင္အႆဇိရဟန္းႏွင့္ ေတြ ့ရျပီးတရားေတာ္
ကုိနာခဲရပုံအေၾကာင္းစုံကုိေျပာျပျပီး မိမိနားယူခဲ့ရေသာ တရားအက်ဥ္းကုိ တစ္ဆင့္ျပန္လည္္
္၍ေဟာေျပာျပေလရာ ေကာလိတလည္းတရားေတာ္ကုိ တစ္ဆင့္နာၾကားရရုံျဖင့္ပင္ ေသာတာ
ပန္အရိယာအျဖစ္သုိ ့ေရာက္ရွိသြားေလသည္။
ဥပတိႆႏွင့္ေကာလိတ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးလုံး တရားထူကုိသိျမင္ၾကျပီး၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
ထံသုိ့ လုိက္သြားရန္ျပင္ဆင္ၾကျပီး မိမိတုိ ့ေနေသာေက်ာင္းမွလက္ရွိဆရာ သိဥၥည္း ပရိဗုိဇ္ဆရာ
ၾကိးထံသြားေရာက္"ဆရာ ေလာက၌ တရားအစစ္အမွန္ကုိ ေဟာေျပာျပသနိဳင္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ကုိ
က်ြန္ဳပ္တုိ ့ေတြရွိခဲ့ပါျပီ ထုိပုဂၢိဳလ္ထံသုိ ့သြားပါမည္၊ဆရာလည္းလုိက္ခဲ့ပါ"ဟုေျပာေလေသာ္
"အဲဒီ သင္တုိ ့ေတြ ့ခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကအဘယ္သူပါနည္း" "ဗုဒၶ ေဂါတမျဖစ္ပါသည္ဆရာ"ဟုေျဖ
ၾကားေသာအခါ၊ တပည့္တုိ "့ ငါသည္-ဝါဒေရးရာႏွင့္ပတ္သက္၍ တစ္ဂိုဏ္းတစ္ဖဲြ ့ေထာင္ျပီး
ဆရာလုပ္ေနတဲ့သူျဖစ္၏ ဗုဒၵေဂါတမထံ သြား၍တပည့္အျဖစ္မခံယူလုိပါ၊သင္တုိ ့သာ သြား
ၾက ပါေတာ့"ဟု သိဥၥည္းဆရာၾကီးကေျပာေသာအခါ ဥပတိႆႏွင့္ေကာလိတတုိ့သည္
ဆရာ ေလာက၌ ဘုရားအစစ္အမွန္ ေပၚထြန္းလာျပီျဖစ္၍ ဆရာအထံသုိ ့ မည္သူမွ်လာၾက
ေတာ့မည္ မဟုတ္ဟုေျပဆုိ၍ ျမတ္စြာဘုရားထံ သြားၾကေတာ့မည္ ဆရာလည္းဆစ္ပါတည္း
အတူလုိက္ခဲ့ရန္ ထပ္မံတိုက္တြန္း ေခၚေဆာင္ေလေသာ္-
"တပည့္တုိ ့ေလာကမွာ ပညာရွိတဲ့သူႏွင္ ့ပညာမဲ့တဲ့သူ ဘယ္သူကပုိမ်ားပါသလဲ"ဟုေမးေလ၏၊
"ပညာမဲ့တဲ့သူက ပုိ၍မ်ားပါသည္ဆရာ"ဟုေျပာသည္ရွိေသာ္-
"တပည့္တုိ့ဤသုိ ့ျဖစ္လွ်င္-ပညာရွိတဲ့သူမ်ားသည္ ရဟန္းေဂါတမထံသြားၾကေပလိမ့္မည္၊
ပညာမဲ့တဲ့သူမ်ားကား ငါ့ထံသုိ ့လာၾကေပလိမ့္မည္၊သင္တုိ ့သာသြားၾကပါေလ၊ငါသင္တုိ ့ႏွင့္
မလုိက္နိဳင္"ဟုသိဥၥည္းဆရာၾကီးကေျပာလုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ ဥပတိႆ ႏွင့္ ေကာလိတ
တုိ ့သည္ မိမိတုိ ့၏တပည့္မ်ားကုိေခၚေဆာင္၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရွိရာေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေတာ္
သုိ ့ထြက္လာခဲ့ၾက၏ တပည့္အမ်ား သည္ ဥပတႆႏွင့္ေကာလိတ တုိ ့ေနာက္သုိ ့သာလုိက္ပါ
သြားၾက၍ ေက်ာင္းတုိက္အတြင္းတိတ္ဆိတ္ေျခာက္ေသြ ့၍ က်န္ရစ္ခဲ့ျပီးသိဥၥည္းဆရာၾကိးသည္
လြန္စြာမွစိတ္ထိခုိက္လွ်က္ အိပ္ယာထက္တြင္ လဲေနေလေတာ့သည္။
ဥပတိႆနွင့္ေကာလိတ တုိ ့သည္ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေတာ္သုိ ့ေရာက္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
အထံ၌ ရဟန္းျပဳၾကျပီး တရားအားထုတ္ေလရာ မၾကာမွီပင္ ရဟႏၱာအျဖစ္သုိ ့ဆုိက္ေရာက္ၾက
ေလသည္။ထုိ ့ ဥပတိႆ သည္ ရွင္သာရိပုတၱရာဟူေသာ ဘဲြအမည္ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏
လက္ယာေတာ္ရံအဂၢသာဝကအျဖစ္၊ေကာလိတကား-ရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ ဟူေသာ ဘဲြ ့အမည္
ျဖင့္ လက္ဝဲေတာရံ အဂၢသာဝကအျဖစ္ ခ်ီးျမင့္ျခင္း ခံရေလသည္ဒ
အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ ႏွစ္ပါးလုံးသည္ ျမတ္စြာဘုရွင္၏ အဂၢသာဝက
အျဖစ္သုိ ့ေရာက္ရွိၾကေလေသာအခါ သိဥၥည္းဆရာၾကီးႏွင့္ မိမိတုိ ့၏အေၾကာင္းမ်ားကုိ ျပန္လည္
ေလွ်ာက္ေလေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က-
"ရဟန္းတုိ ့-ေလာက၌ အႏွစ္မဲ့ေသာတရားကုိ အႏွစ္ရွိေသာတရားဟူ၍ အထင္မွားေနသူမ်ားသည္
အႏွစ္ရွိေသာတရားကုိ ဘယ္အခါမွ် ရနိဳင္မည္မဟုတ္၊ အႏွစ္ရွိေသာတရားႏွင့္ အႏွစ္မဲ့ေသာ တရား
ႏွစ္ပါးကုိ ခဲြျခား၍ သိသူမ်ားသာလွ်င္ အႏွစ္ရွိေသာတရားကုိရရွိနိဳင္ေပသည္ "ဟု ၾသဝါဒ တရား
စကားကုိမိန္ ့ၾကားေတာ္မူေလသည္။

(၁။ယမကဝဂ္၊ ၈-သာရိပုတၱေထရ ဝတၳဳ)

ွ